«Όπως σήμερα θεωρείται αυτονόητη η ενσωμάτωση στην Ελληνική ιστορία του Κρητομυκηναϊκού κόσμου, έτσι αύριο θα αποδεχθούν όλοι μιαν αλήθεια, που από τώρα διαφαίνεται: ότι δηλαδή στην Προϊστορία έχουν τεθεί οι βασικές καταβολές του ελληνικού Έθνους και τα κύρια συστατικά του Ελληνικού Πνεύματος.» (Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, τομ. Α’, σελ. 9, Εκδοτικη Αθηνων) (από το diadrastika.com) ❃❃❃ Αν η Ελλάδα έχει πολύ μεγάλη Ιστορία, τότε όπως θα δείξουμε έχει ακόμα μεγαλύτερη Προϊστορία και οι διάφοροι πολιτισμοί των λαών της Μεσογείου και της Ασίας γονιμοποιήθηκαν από τον προϊστορικό πολιτισμό των Ελλήνων “Διογενών”. Είναι γεγονός ότι οι αρχαίοι Έλληνες, από τα πανάρχαια προϊστορικά χρόνια μέχρι την πρωτοβυζαντινή περίοδο, θεωρούσαν τους εαυτούς τους απογόνους όχι μόνον των ηρώων της Μινωικής και Μυκηναϊκής εποχής, αλλά και των Διογενών “θεών” που έζησαν πριν τους κατακλυσμούς και ήσαν οι γενάρχες τους. Αν στηριχθούμε στις αναφορές του Ησίοδου, του Όμηρου, του Πλάτωνα, του Απολλόδωρου, του Διό...

Για το αυθεντικό κείμενο προ της απαιτούμενης για την παρούσα παρουσίαση επεξεργασίας ανατρέξτε στη πηγή στο τέλος του άρθρου. Το ιστολόγιο παραθέτει πληροφορίες και δεν συμφωνεί απαραιτήτως με όλα τα στοιχεία και τις απόψεις που παρουσιάζονται. ❃❃❃ Του Παντολέοντος Φλωρόπουλου Η λέξη «Έλλην» είναι σύνθετη από το Ελ και το λην. Όπου Ελ είναι ο (θεός) Ήλ – ιος, ο ζωοδότης, ο φωτοδότης. Η κατάληξη της λέξης «ήλ ιος» σημαίνει ότι αυτό το ουράνιο σώμα που δίνει ζωή στη γη, αντλεί το φως του από τον Ελ ή Ηλ, δηλαδή τον Θεό. Ο Ήλιος δεν ήταν Θεός, ήταν αυτός που αντλούσε ή δεχόταν φως από το Θεό και, με τη σειρά του αυτός το έδινε στη γη. Image from Google Ελ ή Ηλ, όπως: Ηλεία, δηλαδή η χώρα του Ήλιου. Η Ελ υμπία ή Ολυμπία δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ηλεία. Όπως και ο Όλυμπος δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ελ λάδα. Και λην, είναι απαρέμφατο του ρήματος λάω, που σημαίνει βλέπω. Έλ – λην δηλαδή σημαίνει «αυτός που (μπορεί και) βλέπει τον Ήλιο», δηλαδή αυτός που (μπ...

Πολύ συνοπτικά, το Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο είναι η απεικόνιση των φωνημάτων (των φθόγγων, των “ήχων ” ) όλων των γλωσσών του κόσμου. Δεν αφορά ούτε τον τρόπο γραφής κάθε γλώσσας (καθώς πολλές γλώσσες δεν έχουν καν σύστημα γραφής) ούτε μέσο “ συνεννόησης ”  όλων των ομιλητών του κόσμου. Είναι ένα πολύτιμο εργαλείο καταγραφής κάθε εκφωνήματος από οποιαδήποτε γλώσσα που χρησιμοποιείται από τους γλωσσολόγους, τους επιστήμονες που μελετούν συστηματικά το φαινόμενο “ γλώσσα ” , καθώς, πολλές φορές, υπάρχει ανάγκη μελέτης δεδομένων περισσότερων γλωσσών, άγνωστων σε αυτούς. Συγκεκριμένα, αποτελεί εργαλείο του κλάδου που ονομάζεται Φωνητική , η οποία μελετά τις πραγματώσεις κάθε φθόγγου της εκάστοτε γλώσσας. Για παράδειγμα, ο ήχος “ α ”  όπως στην άρπα , στο ΔΦΑ καταγράφεται ως  “ a ” . Ο ήχος  “ θ ”  όπως στο θέατρο , καταγράφεται ως  “ θ ” . Αν δηλαδή θα θέλαμε να αποδώσουμε τη λέξη θάλασσα στο ΔΦΑ, θα γράφαμε /θalasa/ (η θέση του τόνου είναι ακριβώς πριν από ...

μία οπτική Το ποίημα του Σεφέρη  Ο γυρισμός του ξενιτεμένου   αναφέρεται σε ένα μοτίβο που επανέρχεται ίσως  συχνότερα από οποιοδήποτε άλλο, τουλάχιστον κατά την ώριμη περίοδο συγγραφής του, αυτό της Οδύσσειας και του   εξανθρωπισμένου Οδυσσέα .  Συγκεκριμένα παραλληλίζεται η σκηνή της αναγνώρισής του με την Πηνελόπη όταν επέστρεψε στην Ιθάκη, κάτι που διαφαίνεται με αναφορές σε ολόκληρο το ποίημα ( χρόνια ξενιτεμένος ήρθες  στ. 2,  γυρεύω τον παλιό μου κήπο  στ. 6 κ.ο.κ.). ― Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις; χρόνια ξενιτεμένος ήρθες με εικόνες που έχεις αναθρέψει κάτω από ξένους ουρανούς μακριά απ' τον τόπο το δικό σου. ― Γυρεύω τον παλιό μου κήπο· τα δέντρα μού έρχουνται ώς τη μέση κι οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλια κι όμως σαν ήμουνα παιδί έπαιζα πάνω στο χορτάρι κάτω από τους μεγάλους ίσκιους κι έτρεχα πάνω σε πλαγιές ώρα πολλή λαχανιασμένος. ― Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου σιγά-σιγά θα συνηθίσεις· θ' ανηφορίσουμε μαζί στα γνώριμά σου μονοπάτια θα ξαποστά...

Μπορεί να είναι μια εργασία, ένα μήνυμα, διάβασμα για απόκτηση κάποιου διπλώματος, ολοκλήρωση κάποιου task στη δουλειά, ή και όλα μαζί. Σημασία έχει ότι μέσα στην καθημερινότητα βαμβαρδίζεσαι από πλήθος πραγμάτων που εσύ επέλεξες, και παρά ταύτα δεν τα φέρνεις εις πέρας. Γιατί συμβαίνει αυτό; (χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά) ❃❃❃ Επί του παρόντος δεν αναφερόμαστε σε όλων των ειδών τις αναβολές. Κάποιες φορές φταίει η κούραση, κάποιες η έλλειψη κινητήριας δύναμης, κάποιες φορές απλά υπάρχουν χρησιμότερα ή πιο διασκεδαστικά πράγματα να κάνεις. Κάποιες φορές απλά δεν θες. Μιλάμε για ένα ειδικό αίσθημα απώθησης μιας ενέργειας που ακόμα και οι ίδιοι δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε. Λες: “μα θέλω τόσο να γράψω καλά στις πανελλήνιες, να σπουδάσω . Γιατί δεν σηκώνομαι να διαβάσω;!”,  “αφού για αυτή τη δουλειά σπούδασα, γιατί δεν θέλω να πάω στο γραφείο; ”. Αυτού του είδους οι απωθήσεις δεν εμφανίζονται στους τεμπέληδες και στους άεργους (ή τουλάχιστον δεν αναφερόμαστε σε αυτούς επί της παρούσης...

«Όσο πιο πολύ βοηθάς κάποιον, τόσο πιο πιθανό είναι να τον βρεις απέναντί σου». Το παρόν απευθύνεται στον ευεργέτη. (χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά) ❃❃❃ Όλοι και όλες έχουμε στο μυαλό μας, λίγο πολύ, μια εμπειρία αχαριστίας. Ίσως έχουμε οι ίδιοι και ίδιες υπάρξει αχάριστοι και αχάριστες, ή απλώς δεν λάβαμε την ευγνωμοσύνη που πιστεύαμε ότι αξίζαμε. Το να μην αναγνωρίζει κάποιος την προσφορά μας δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό: κανείς δεν είναι υποχρεωμένος να θεωρεί ορθές ή αξιέπαινες οποιεσδήποτε θυσίες μας, αφενός γιατί δεν είναι υποχρεωμένος να διαθέτει το ψυχικό μεγαλείο που απαιτείται για να νιώσει ευγνώμων, και αφετέρου γιατί η προσφορά είναι  ευθύνη  αυτού που προσφέρει, ποτέ του αποδέκτη. Από τον δημιουργό qimono του Pixabay Ιδιαίτερη και άξια λόγου περίπτωση είναι εκείνη του ευεργετηθέντος αχάριστου  φίλου . Μια ειδική κατηγορία αχαριστίας που έχει ως βάση την ικανότητα του ενός, και την αδυναμία του άλλου. Ο αχάριστος φίλος έχει τη δύναμη και τη πρόσβαση να κάνει το ...

    Ερωτόκριτος Βιτσέντζος Κορνάρος ❃❃❃ Ενότητα Ε'                 ΠOIHTHΣ 285Aς έρθομε στου αλλού Pηγός, Hράκλη, οπού στη μάχη         τον Bλαντιστράτη ενίκησε, δίχως ολπίδα να'χει. Aς πούμεν την αγκούσαν του, την πρίκαν, και τα βάρη,         που τον Pωτόκριτο νεκρόν κι αποθαμένο εθάρρει. Γιατί το αίμα στην καρδιάν ήτρεξε να βουηθήσει,        5         κ' ήτονε χρεία τ' άλλο κορμί χλομόν, κρυό ν' αφήσει. Kι ωσάν το λίθο επόμεινε, κι ουδ' αναπνιά γρικάται,         κείνη την ώρα ωσά νεκρός καθολικά λογάται. Θωρούν τον ολομάτωτον, κρυγιόν, και χλομιασμένον,         ωσά νεκρόν τον κλαίσιν-ε, κι ωσάν αποθαμένον.        10 Δεν τον εκράτειε ζωντανόν ο Pήγας, μηδέ οι άλλοι,         κ' ήτον ο πόνος του πολύς, κ' η πρίκα του μεγάλη. Kρατεί τον στην αγκάλην του, με δάκρυα τον εφίλειε, ...

Από τη σελίδα:   Η τροφή μας, το φάρμακό μας Η μεταφυσική θεωρία των τεσσάρων στοιχείων βρίσκεται στον πυρήνα της ελληνικής φιλοσοφίας και οι περισσότεροι φιλόσοφοι ασχολήθηκαν με αυτά.  Ωστόσο δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους για το αν και ποιο στοιχείο είναι το βασικότερο και πλέον πρωταρχικό στη δημιουργία του κόσμου. Ο  Θαλής ο Μιλήσιος  (624-546 π.Χ.) υποστήριζε την άποψη, ότι τα υλικά σώματα αποτελούνται από το βασικό υλικό που είναι το νερό. Ο  Αναξιμένης  (585-525 π.Χ.) αντίθετα υποστήριζε ότι το βασικό υλικό είναι ο αέρας, και ότι τα άλλα δύο στοιχεία, το νερό και η γη αποτελούνται από συμπυκνωμένο αέρα. Ο  Ηράκλειτος  από την πλευρά του υποστήριζε ότι η φωτιά είναι το βασικό στοιχείο. Ο  Πυθαγόρας  δίδασκε ότι τα τέσσερα στοιχεία αποτελούν την περίφημη  “Τετρακτύ”  αντιστοιχίζοντας την φωτιά προς τη μονάδα, τον αέρα προς τη δυάδα, το νερό προς την τριάδα και τη γη προς την τετράδα, όπως μας αναφέρει ο Ιάμβλιχος. Ο  Εμ...