Υπέρ αδυνάτου... καθηγητού
Προϋπόθεση για ανάγνωση η εξής παραδοχή: ο καθηγητής δεν είναι ο μισητός, αμόρφωτος, απολίτιστος τύραννος που τείνουν άλλοι, οι πραγματικοί υπαίτιοι, να χαρακτηρίζουν. (χρόνος ανάγνωσης: 9 λεπτά) Εικόνα από το bovary.com Το να είσαι καθηγητής είναι δύσκολο. Όχι τόσο λόγω της σωματικής κούρασης (που εύκολα κάποιος χειρώνακτας θα μπορούσε να προβάλει ως αντεπιχείρημα) αλλά λόγω του λειτουργήματος και του κοινωνικού ρόλου που ο καθηγητής ενστερνίζεται. Ο καθηγητής, όταν αναλαμβάνει αυτή την ευθύνη για τους σωστούς λόγους , αντιμετωπίζει καθημερινά ψυχικά γρονθοκοπήματα, γυρίζει στο σπίτι σχεδόν αναίσθητος από απογοήτευση και αγανάκτηση. Και αυτό γιατί; Γιατί η κοινωνία έχει μάθει να επιρρίπτει ευθύνες σε κάθε άλλο παρά στον υπεύθυνο . Ο καθηγητής αναγκάζεται να μεταχειριστεί παιδιά κακομαθημένα, μόνα, πληγωμένα, ανασφαλή, αναγκάζεται να αναλάβει ρόλο γονέα (και πολλές φορές φίλου ή ψυχολόγου!) προκειμένου να σώσει όσο πιο αποτελεσματικά μπορεί, όσες περισσότερες παιδικές ψυχές γίνεται.