Philomαtheia

Προϋπόθεση για ανάγνωση η εξής παραδοχή: ο καθηγητής δεν είναι ο μισητός, αμόρφωτος, απολίτιστος τύραννος που τείνουν άλλοι, οι πραγματικοί υπαίτιοι, να χαρακτηρίζουν.  (χρόνος ανάγνωσης: 9 λεπτά) Εικόνα από το bovary.com Το να είσαι καθηγητής είναι δύσκολο. Όχι τόσο λόγω της σωματικής κούρασης (που εύκολα κάποιος χειρώνακτας θα μπορούσε να προβάλει ως αντεπιχείρημα) αλλά λόγω του λειτουργήματος και του κοινωνικού ρόλου που ο καθηγητής ενστερνίζεται. Ο καθηγητής, όταν αναλαμβάνει αυτή την ευθύνη για τους σωστούς λόγους , αντιμετωπίζει καθημερινά ψυχικά γρονθοκοπήματα, γυρίζει στο σπίτι σχεδόν αναίσθητος από απογοήτευση και αγανάκτηση. Και αυτό γιατί; Γιατί η κοινωνία έχει μάθει να επιρρίπτει ευθύνες σε κάθε άλλο παρά στον υπεύθυνο . Ο καθηγητής αναγκάζεται να μεταχειριστεί παιδιά κακομαθημένα, μόνα, πληγωμένα, ανασφαλή, αναγκάζεται να αναλάβει ρόλο γονέα (και πολλές φορές φίλου ή ψυχολόγου!) προκειμένου να σώσει όσο πιο αποτελεσματικά μπορεί, όσες περισσότερες παιδικές ψυχές γίνεται.

(χρόνος ανάγνωσης: 10 λεπτά) παραδείγματα αξιολογικής προσέγγισης λόγοι ύπαρξης αισθητικού κριτηρίου στόχος της γλώσσας το πραγματικό κριτήριο αξία της αρχαίας ελληνικής Όλοι οι άνθρωποι έχουμε λίγο πολύ επαφή όχι μόνο με την μητρική μας γλώσσα, την γλώσσα που μάθαμε από τα άτομα που μας μεγάλωσαν, αλλά και με άλλες, είτε σε επίπεδο εκτεταμένης γλωσσομάθειας, είτε λόγω των αναγκών και των συνθηκών (ξένες γλώσσες στο σχολείο, δίπλωμα ξένης γλώσσας ως προϋπόθεση για εύρεση εργασίας, επαγγελματική χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών κ.ο.κ.). Σε διάφορες εκφράνσεις της ζωής μας έχουμε κληθεί να επιλέξουμε ανάμεσα σε δύο ή περισσότερες γλώσσες, είτε άμεσα   (λ.χ. τα γαλλικά και τα γερμανικά σε Δημοτικό και Γυμνάσιο, )  είτε έμμεσα (λ.χ. ευρωπαϊκός ή αμερικάνικος κινηματογράφος). Κάθε φορά, υπάρχουν κάποια διαισθητικά κριτήρια που μας κάνουν να κρίνουμε μία γλώσσα, αν είναι καλή ή κακή, όμορφη ή αποκρουστική στο άκουσμα, μελωδική ή πεζή. Φαίνεται δηλαδη ότι ο άνθρωπος χρωματίζει μια γλώσσα με αξ

(χρόνος ανάγνωσης: 12 λεπτά) Το παρόν απευθύνεται κατά κύριο λόγο σε εκπαιδευτικούς, γονείς, μαθητές, φοιτητές επιστημών της εκπαίδευσης αλλά και στον οποιοδήποτε ενδιαφέρεται για τις ατασθαλίες του εκπαιδευτικού συστήματος . Η ψυχολογία των παιδιών σε σχέση με το σχολείο Η επίδραση του δασκάλου Ο ρόλος των γονέων Σημαντικές παρατηρήσεις Συμπέρασμα Ο τομέας της εκπαίδευσης πλήττεται εδώ και χρόνια, αυτό είναι γνωστό. Άγνωστος, και ως εκ τούτου επικίνδυνος, είναι ο τρόπος και ο λόγος που βάλλεται. Προφανώς δεν θα μπούμε σε ξένα χωράφια, ούτε θα βομβαρδιστούμε με αμφιβόλου αξιοπιστίας θεωρίες και τεχνάσματα. Το πολύ σημαντικό είναι να εστιάσουμε στα σημαντικότερα άτομα στη ζωή των παιδιών (στους γονείς, και ίσως περισσότερο, στους δασκάλους/καθηγητές) και στον ρόλο που έχουν  έχουν οι δεύτεροι στην ψυχική και κοινωνική υπόσταση των μαθητών τους. Η ψυχολογία των παιδιών σε σχέση με το σχολείο Αρχικά, για όλους τους γονείς που είτε έχουν ξεχάσει είτε δεν γνωρίζουν τι σημαίνει να 'σαι

(χρόνος ανάγνωσης: 3 λεπτά)  Ο 21ος αιώνας, στον οποίο έχει για τα καλά εγκαθιδρυθεί στην καθημερινότητα η τεχνολογία ως μέσο και δυστυχώς ως σκοπός , με τους σταθερά αυξανόμενους ρυθμούς ζωής και την ασυνειδησία ύπαρξης που όλα αυτά προκαλούν, είναι μια απ' τις πιο μπερδεμένες περιόδους στις οποίες μπορεί να υπάρξει ένας ενήλικας. Η σαθρή οικονομική και πολιτική κατάσταση δε και η αβεβαιότητα που πλανάται, αποτελούν τροχοπέδη στην λήψη αποφάσεων των ανθρώπων ώστε να ζήσουν μια ζωή πλήρη, ευτυχισμένη και χωρίς απωθημένα . Ακολουθεί απόσπασμα μιας πειραματικής συνέντευξης με έναν αναγνώστη (καλό θα ήταν,  να απαντάς κι εσύ τις ερωτήσεις καθώς διαβάζεις): «...Ας υποθέσουμε τώρα ότι σας δινόταν η ευκαιρία να ζήσετε τρεις ζωές. Και στις τρεις, η χώρα, οι συνθήκες και το περιβάλλον σας θα ήταν ακριβώς το ίδιο, τίποτα δεν ήταν δυνατόν να αλλάξει, εκτός από τις επιλογές σας. Δεν θα ήταν δυνατό να θυμάστε ότι έχετε κι άλλες ζωές να ζήσετε, θα νομίζατε κάθε φορά ότι η ζωή αυτή είναι η μονα

(χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά) Η ένταξη της γυναίκας στον εργασιακό χώρο έχει αρκετές συνέπειες, όπως την μείωση του αριθμού των γεννήσεων και την αύξηση του μέσου όρου ηλικίας δημιουργίας οικογένειας (γάμος, απόκτηση πρώτου παιδιού). Σε συνδυασμό δε με την έξαρση των φεμινιστικών ιδεολογιών, το ενδιαφέρον της μητέρας-εργαζόμενης μετατοπίστηκε από αποκλειστικά την μητρότητα στην ευρύτερη συμβολή της στο νοικοκυριό (με την παροχή εισοδήματος, συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων κ.ο.κ.) . Οι συνέπειες όλων αυτών των αλλαγών στον οικογενειακό και εργασιακό βίο αλλά και στην κοινωνικοπολιτική ύπαρξη και των δύο φύλων είναι πάμπολλες -όλοι λίγο πολύ τις γνωρίζουμε και μπορούμε έστω δειλά να τοποθετηθούμε. Κάτι όμως που δυστυχώς δεν έχει γίνει συνείδηση (και ίσως δεν το έχει φανταστεί ποτέ η μέση μητέρα-εργαζόμενη) είναι το αντίκτυπο που έχει αυτή η εξέλιξη στον ψυχισμό των παιδιών. Επί της παρούσης, θα αναφερθούμε αποκλειστικά στην τεράστια φθορά που προκαλεί ο παιδικός σταθμός (αναγκαιότητα πλέον γ

(χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά) Μία από τις συχνότερες εχέμυθες σκέψεις μας, ένα από τα πρώτα πράγματα που φροντίζουν να μας ποτίσουν εξ απαλών ονύχων, μια υποσυνείδητη αυτοενοχή που μας ταλανίζει, όχι σπάνια, μέχρι το τέλος της ζωής μας, χωρίς να έχουμε μπορέσει καν να παραδεχτούμε ή να αντιληφθούμε ότι είναι πρόβλημα:  τι θα πει ο κόσμος. Υπάρχουν άνθρωποι που είτε δεν έχουν καν αντιληφθεί το μέγεθος της σοβαρότητας (και ανοησίας) αυτής της τόσο περιοριστικής για τη ζωή έκφρασης, άλλοι που το έχουν αντιληφθεί και κάνουν ό,τι μπορούν για να ζήσουν όσο πιο ελεύθεροι μπορούν, και άλλοι, τέλος, που έχουν τραβήξει πολύ το σχοινί και έχουν χάσει την ουσία των εννοιών που σχετίζονται με την ελευθερία και τα “ανθρώπινα δικαιώματα ” . Για όλους αυτούς λοιπόν, ας προσπαθήσουμε να ξετυλίξουμε τα νήματα από τα οποία αποτελείται αυτή η νοοτροπία και στάση ζωής. Κατ' αρχάς: ποιός κόσμος; Μιλάμε για την οικογένεια; Τους φίλους; Την γειτονιά; Το σχολείο; Τη δουλειά; Όχι; Είναι ευρύτερη η ανησυχία; Η

(χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά) -Μην λες  “ του  άνθρωπου ” ,  “ του  ανθρώπου ”  είναι το σωστό. -Γιατί; -Δεν υπάρχει γιατί, γιατί έτσι είναι. υπόδειξη γονέα στο 5 ετών παιδί του - Γιατί να λέμε  “ του ανθρώπου” και όχι  “του άνθρωπου”; - Γιατί στα ουσιαστικά στην γενική ενικού κατεβαίνει ο τόνος. -Γιατί; -Εεε, γιατί το  “ ω ”  και το  “ ου ”  είναι μακρά οπότε δεν γίνεται να τονίσεις στην προπαραλήγουσα. Δεν έχει σημασία γιατί, σημασία έχει ότι έτσι είναι το σωστό από τα Αρχαία χρόνια ακόμα. παρατηρήσεις καθηγητή σε μαθητή α' γυμνασίου - Μα όταν θέλουμε να πούμε “το τετράδιο είναι του Παπαδόπουλου” τονίζουμε στο “ο”, γιατί τα μπισκότα τα λέμε “Παπαδοπούλου”; -Ξέρω γω; Από τα αρχαία έχει μείνει νομίζω. Και τα δύο σωστά παίζει να 'ναι. συζήτηση συμμαθητών  β' λυκείου - «...σας παρακαλούμε, οι ανθρώποι πεινάνε! » -“ Οι ανθρώποι”; Μου θέλουν και κανάλια, τα σούργελα. Δεν έχουν τελειώσει ένα δημοτικό και θέλουν και φιλανθρωπικές οργανώνεις.