Η απομυθοποίηση ως απαραίτητη προϋπόθεση
αποδοχής και πραγματικής αγάπης
❃❃❃
Γεγονός
Η απομυθοποίηση δεν είναι αποτέλεσμα, είναι προϋπόθεση. Το να «χαμηλώσεις» έναν άνθρωπο, να τον εξανθρωπίσεις, να τον δεις όπως πραγματικά είναι και όχι όπως φανταζεσαι ότι είναι, είναι απαραίτητη διαδικασία για να μπορέσεις να τον γνωρίσεις, πόσω μάλλον να τον αγαπήσεις.
![]() |
Απο τον δημιουργό moonzigg του Pixabay
Δεν είναι όμως ούτε διαβαθμίσιμα: η απομυθοποίηση είναι απόλυτη (δεν έχει «ναι μεν, αλλά»).
Πλάνη
Όσο δεν απομυθοποιείς το εν λόγω άτομο, τόσο πληγώνεσαι από αυτό (ακόμα και αν δεν κάνει απολύτως τίποτα για να σε πληγώσει).
Συνεχίζεις να νομίζεις ότι κάτι σου χρωστάει, ότι κάπως αλλιώς έπρεπε να σου φέρεται, ότι «κάτι λείπει» στη σχέση σας (ερωτική, οικογενενειακή, φιλική) ή ότι λείπει αυτός ο ίδιος. Δεν λείπει όμως, απλώς εσύ δεν τον βλέπεις, όχι όπως πραγματικά είναι.
Η απομυθοποίηση δεν σημαίνει παθητική αποδοχή των ελαττωμάτων, σημαίνει να περιμένεις το αποτέλεσμα του ελαττώματος χωρίς να σε ενοχλεί, χωρίς να ελπίζεις σε κάτι άλλο, χωρίς να αναμένεις μια διαφορετική συμπεριφορά που θα ικανοποιήσει τις δικές σου εγωιστικές προσδοκίες.
Αποδοχή
Δεν μπορείς να περιμένεις από τον άλλο άνθρωπο να φερθεί όπως θες ή όπως περιμένεις ότι αρμόζει (ακόμα και αν ψευδώς ισχυρίζεσαι ότι πρόκειται για το καλό και των δύο).
Δεν μπορείς να θεωρείς τη συμπεριφορά του καθενός και της καθεμίας «λάθος», και κάθε φορά που αποτυγχάνεις να τους «διορθώσεις» να νιώθεις μη αγαπητός ή αγαπητή, χωρίς προσοχή και ομιλών ή ομιλούσα σε τοίχο. Όταν μιλάς «στον τοίχο» είναι γιατί δεν υπάρχει αποδέκτης, και όταν δεν υπάρχει αποδέκτης είναι γιατί δεν υπάρχει λόγος να υπάρχει.
Απομυθοποίηση, με άλλα λόγια, δεν σημαίνει να απολαμβάνεις τα ελαττώματα κάποιου, ούτε να τα αντέχεις. Σημαίνει να μην τα βλέπεις καν σαν ελαττώματα, αλλά σαν μέρος της ολότητας που επέλεξες να αγαπάς.
Αν το αποτέλεσμα της απομυθοποίησης σε θλίβει ή σε σοκάρει, φύγε (δεν έπρεπε να είσαι εκεί εξ αρχής, αλλά κορόιδεψες τον εαυτό σου με τις προσδοκίες σου).
Αν σε γαληνεύει η θέαση της αλήθειας, βρίσκεσαι στο σωστό μέρος.
Εν τέλει ίσως αυτό να σημαίνει «αποδοχή»: να γνωρίζεις ένα ελάττωμα που ξέρεις ότι δεν σου αρέσει, χωρίς να σε απογοητεύει το αποτέλεσμά του, χωρίς να θέλεις να το αλλάξεις, χωρίς να αγανακτείς που δεν περνάει το δικό σου.
Εκτός αν σέβεσαι την «διαφορετικότητα» και την «ατομικότητα» μόνο όταν δεν σου μοιάζει.
Το βάθρο
Κατά την απομυθοποίηση, κατεβάζεις το εν λόγω άτομο από το ψευδαισθητικό βάθρο που το είχες τοποθετήσει για να καλύπτει τις ανάγκες σου, και, αν «αξίζει» (αν δηλαδή μπορείς να αντέξεις το βάρος της αλήθειας του, ακόμα και αυτής που δεν «σου αρέσει»), τον τοποθετείς στο πραγματικό βάθρο που του αρμόζει. Αυτό είναι αγάπη.
Αν μετά την απομυθοποίηση δεν μπορεί να τοποθετηθεί σε κανένα βάθρο (όχι γιατί δεν έκανε αρκετά για να ανέβει, αλλά γιατί δεν ανέβηκε εκεί ακριβώς που του είπες), αυτό είναι μη αγάπη.
Για αυτό η απομυθοποίηση είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να αγαπήσεις κάποιον. Γιατί αν δεν το κάνεις, αγαπάς το είδωλο που έχεις κατασκευάσει, σε μια τοξική αγάπη που εξακολουθεί να προσπαθεί να αλλάξει τον άλλον «για το καλό του».
Το πώς επιτυγχάνεται η απομυθοποίηση είναι ένα εντελώς διαφορετικό ζήτημα.
Το πιο σημαντικό είναι να καταλάβεις πως αν δεν σου αρέσει κάτι, το πρόβλημα είναι δικό σου.
Και λύνεται.
❃❃❃
Σχετικά άρθρα:
Κυριολεξία και προϋποθετικότητα: Το δίπολο της ασυνεννοησίας στις ανθρώπινες σχέσεις
5 εχθροί της ευτυχίας & ο κοινός παρονομαστής
Μήπως είσαι εσύ τοξικός;
Γιατί απαγορεύεται να ελπίζεις
αναγωγή στο εγώ
5 εχθροί της ευτυχίας & ο κοινός παρονομαστής
Μήπως είσαι εσύ τοξικός;
Γιατί απαγορεύεται να ελπίζεις
αναγωγή στο εγώ
❃❃❃
Philomαtheia 16 Αυγούστου 2022
0 comments