Γιατί χρονοτριβείς και αναβάλλεις κάτι που θες πολύ να κάνεις;

Μπορεί να είναι μια εργασία, ένα μήνυμα, διάβασμα για απόκτηση κάποιου διπλώματος, ολοκλήρωση κάποιου task στη δουλειά, ή και όλα μαζί. Σημασία έχει ότι μέσα στην καθημερινότητα βαμβαρδίζεσαι από πλήθος πραγμάτων που εσύ επέλεξες, και παρά ταύτα δεν τα φέρνεις εις πέρας.
Γιατί συμβαίνει αυτό;
(χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά)

Δεν αναφερόμαστε σε όλων των ειδών τις αναβολές. Κάποιες φορές φταίει η κούραση, κάποιες η έλλειψη κινητήριας δύναμης, κάποιες φορές απλά υπάρχουν χρησιμότερα ή πιο διασκεδαστικά πράγματα να κάνεις. Κάποιες φορές απλά δεν θες.

Μιλάμε για ένα ειδικό αίσθημα απώθησης μιας ενέργειας που ακόμα και οι ίδιοι δεν μπορούμε να δικαιολογήσουμε. Λες: “μα θέλω τόσο να γράψω καλά στις πανελλήνιες, να σπουδάσω. Γιατί δεν σηκώνομαι να διαβάσω;!”, “αφού για αυτή τη δουλειά σπούδασα, γιατί δεν θέλω να πάω στο γραφείο;”.

Αυτού του είδους οι απωθήσεις δεν εμφανίζονται στους τεμπέληδες και στους άεργους (ή τουλάχιστον δεν αναφερόμαστε σε αυτούς επί της παρούσης).  Εμφανίζονται στους ιδιαίτερα παραγωγικούς και δημιουργικούς ανθρώπους, αυτούς που θέλουν μονίμως να ασχολούνται με κάτι και να παράγουν έργο· είτε υλικό είτε ψυχικό. Αυτοί ποτέ δεν θα καταπιαστούν με ένα αντικείμενο με τη βία ή από υποχρέωση, επιλέγουν πολύ συνειδητά τις δραστηριότητες με τις οποίες ασχολούνται.

Στην πραγματικότητα, αυτές οι απωθήσεις στο συγκεκριμένο είδος ανθρώπων, όταν αυτές υπάρχουν, φτάνουν να συσσωρεύονται η μία πάνω στην άλλη όσο περνούν τα χρόνια. Νιώθεις βομβαρδισμένος από όλα όσα έχεις προγραμματίσει και επιλέξει να κάνεις. Έρχονται όλα μαζί ταυτόχρονα στο μυαλό σου λες και πρέπει να τα κάνεις όλα αυτή τη στιγμή, κάτι που σε σταματά απ' το να κάνεις το οτιδήποτε. Ως αποτέλεσμα καταλήγεις να μην κάνεις τίποτα, κουράζεσαι ακόμα και να σκέφτεσαι κάτι απ' όλα αυτά. Τι είναι αυτό που σου συμβαίνει;


Αυτό που συμβαίνει είναι ότι δεν θες να κάνεις όλα αυτά τα πράγματα. Σου αρέσει η ιδέα του να τα κάνεις.

Δεν θες να σπουδάσεις Ιατρική και να σώζεις ζωές, θες οικονομική άνεση, ανεξαρτησία και κύρος. 
Δεν θες να πάρεις πτυχίο, θες να είσαι πτυχιούχος. 
Δεν θες να του στείλεις, θες να στείλεις σε κάποιον.
Δεν θες να συμβάλλεις στην επιστήμη, θες να είσαι Διδάκτωρ Πανεπιστημίου.
Δεν θες να κάνεις αυτή τη δουλειά, θες να σου αρέσει να κάνεις αυτή τη δουλειά. 

Όλα όσα έχεις επιλέξει να κάνεις, ίσως δεν είναι πραγματικά επιλογή σου. Δεν είναι αποτέλεσμα αυτογνωσίας και αυτοσκόπευσης. Είναι πράγματα που θα ήταν τέλειο να κάνεις, να είσαι, να έχεις, για τα οποία ο βαθύτερος ψυχισμός σου δεν δίνει δεκάρα. Οι κοινωνικές επιταγές μας επηρεάζουν πολύ περισσότερο απ' ότι πιστεύουμε, και συνήθως αυτοί που νομίζουν ότι έχουν χαράξει το δικό τους μονοπάτι στη ζωή, είναι αυτοί που το χάραξαν στις συνταταγμένες που τους όρισαν τρίτοι, εν αγνοία τους.

Μπορεί να φαντάζεσαι τον εαυτό σου μεγάλο και τρανό, ανεξάρητο, οικονομικά άνετο, εξέχων στο τομέα του, αναγνωρισμένο, δεν είναι όμως δεδομένο ότι αυτό είναι που πραγματικά χρειάζεσαι. 

Αυτό στο οποίο καταναλώνεις τον χρόνο σου, αυτό είσαι. Όχι αυτό στο οποίο θες να τον καταναλώσεις. 

Αν αντί να διαβάζεις φτιάχνεις και πουλάς χειροποίητα κοσμήματα, αυτό θες να κάνεις, όχι να γίνεις δικηγόρος.
Αν αντί να σκάβεις διαβάζεις στα κρυφά όποιο βιβλίο πέσει στα χέρια σου, αυτό θες να κάνεις, όχι να είσαι εργάτης.
Αν αντί να δουλεύεις προσέχεις όλη μέρα τα παιδιά σου, αυτό θες να κάνεις, όχι να είσαι εργαζόμενη.

Αν πιάνεις τον εαυτό σου να μην κάνει κάτι που θέλεις πολύ, τότε πραγματικά δεν το θέλεις. Το “δεν υπάρχει δεν μπορώ, υπάρχει δεν θέλω” που μας τσάντιζε όταν ήμασταν μικροί, είναι από τα σοφότερα πράγματα που μεταδίδει η προφορική λαϊκή ελληνική παράδοση. 

Η λύση σε αυτό το κουβάρι της άγνοιας και της απόγνωσης είναι απλή. Από όσα πράγματα νομίζεις πως θες να κάνεις, τα έχεις ξεκινήσει, και τέλος πάντως νομίζεις ότι σου προσφέρουν ικανοποίηση, διάλεξε ένα.

Μόλις το διαλέξεις, αφοσιώσου πλήρως σε αυτό και μόνο αυτό.

Υπάρχουν δύο περιπτώσεις: είτε θα το βαρεθείς, οπότε θα προχωρήσεις στο επόμενο, είτε θα είσαι τόσο δοσμένος σε αυτό που δεν θα σκέφτεσαι καν τίποτα απ' όλα τα άλλα.

Με αυτόν τον τρόπο θα μπορέσεις να ξεχωρίσεις, ένα ένα, τί πραγματικά σου αρέσει, τι δεν σου αρέσει όσο καλό κι αν φαίνεται, και τί είναι απλά χρήσιμο να κάνεις για μια ποιοτικότερη και αξιοπρεπή ζωή.

Άλλωστε ένα διακριτικό σημάδι του αν όντως θες να κάνεις κάτι ή αν νομίζεις ότι το θες, είναι η μη ανάγκη διαιτησίας. Όταν χρειάζεσαι μονίμως κάποιον να σου λέει “έλα, το' χεις, μπορείς, πιστεύω σε σένα, πίστεψε κι εσύ στον εαυτό σου, θα τα καταφέρεις” σημαίνει πως η δική σου θέληση δεν είναι αρκετό κίνητρο. Είναι διαφορετικό να συμβουλεύεσαι ανθρώπους που σε εμψυχώνουν και θέλουν το καλό σου, και διαφορετικό να κάνεις κάτι μόνο όταν ξέρεις ότι θα αρέσει σε κάποιον άλλο, ή απλά ικανοποιείς τις προσδοκίες του για να στηρίξεις την αυτοαξία σου.

Δεν είπε κανείς να μην ειδικευτείς σε έναν τομέα για να εξασφαλίσεις τα προς το ζην, μα να μην νομίζεις κι όλας ότι είναι δα και τόσο σοβαρό! Αυτό που θες να κάνεις, αυτό που σε γεμίζει, αυτό που σε κάνει να νιώθεις πληρότητα είναι το σοβαρό. Ακόμα κι αν οι άλλοι αδιαφορούν για αυτό και το θεωρούν ευτελές. Το θέμα είσαι εσύ. Και φυσικά αυτό δεν μπορεί να συμβεί, όταν είσαι δέσμιος του δικού σου εγωισμού και ματαιοδοξίας.

Σε κάθε περίπτωση, το σημαντικό είναι να έχεις το θάρρος όχι να κάνεις κάτι,
αλλά να μην το κάνεις.

━━━━━

Επιπλέον προτινόμενα άρθρα:



Philomαtheia 12 Μαΐου 2021

0 comments

weekly inspo