Το πείραμα των τριών ζωών

«...Ας υποθέσουμε τώρα ότι σας δινόταν η ευκαιρία να ζήσετε τρεις ζωές. Και στις τρεις, η χώρα, οι συνθήκες και το περιβάλλον σας θα ήταν ακριβώς το ίδιο, τίποτα δεν ήταν δυνατόν να αλλάξει, εκτός από τις επιλογές σας. Δεν θα ήταν δυνατό να θυμάστε ότι έχετε κι άλλες ζωές να ζήσετε, θα νομίζατε κάθε φορά ότι η ζωή αυτή είναι η μοναδική. Αν λοιπόν είχατε τρεις ευκαιρίες να ζήσετε, πώς θα επιλέγατε να το κάνετε;»

«Λοιπόν... Στην πρώτη, θα ήθελα να ασχοληθώ με την επιχείρηση του πατέρα μου. Θα ήθελα να έχω ολοκληρώσει την σχολή Διοίκησης Επιχειρήσεων και να αναλάμβανα το μερίδιο μου όπως με προόριζαν οι γονείς μου. Αν όλα πήγαιναν καλά, τώρα θα είχα χρήματα υπέρ αρκετά για να ζήσω όπως ακριβώς ονειρεύομαι, με όλες τις ανέσεις που μπορεί να θέλει ένας άνθρωπος σαν κι εμένα. Δεν θα ανησυχούσα για τίποτα, δεν θα είχα άγχη, θα “ζούσα το όνειρο”».

«Ακούγεται δελεαστικό. Στη δεύτερη;»

«Στην δεύτερη θα ήθελα κάτι άλλο. Θα ήθελα να μπορούσα να είμαι ξέγνοιαστος, να ταξιδεύω, να γνωρίζω τον κόσμο... Θα ήθελα να μην έχω όρια και τίποτα να μην με περιόριζε σε ένα μέρος ή μια κατάσταση. Ίσως να γύρναγα με την κιθάρα των εφηβικών μου χρόνων παίζοντας μουσική, γνωρίζοντας γυναίκες. Θα ήθελα να μην με άγγιζε το βάρος των υποχρεώσεων και των ευθυνών. Θα ήθελα να είμαι στον κόσμο μου και κανενός η ευτυχία να μην εξαρτάται από μένα - είναι πολύ δύσκολο να μην απογοητεύσεις κανέναν ποτέ».

«Ενδιαφέρον. Και στη τρίτη;»

«Στην τρίτη... Στην τρίτη θα ήθελα να έχω κάνει οικογένεια από μικρός. Θα ήθελα να είχα το θάρρος να μπω σε αυτό το τρυπάκι παρά τις δυσκολίες που ίσως αντιμετώπιζα ως νέος, και να κάνω παιδιά και να τα μεγαλώσω με τον καλύτερο τρόπο που μπορώ. Τα παιδιά μου πλέον θα είχαν μεγαλώσει, θα τα έβλεπα να πραγματοποιούν τα όνειρά τους, να δουλεύουν, να κάνουν και αυτά τη δική τους οικογένεια. Θα ήθελα να ζήσω αυτή την περηφάνεια και ικανοποίηση, άσχετα με όλα τα υπόλοιπα που είτε κατάφερα να τα κάνω είτε όχι. Είναι μεγάλο ρίσκο αλλά πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο».

«Πολύ ωραία. Τώρα όμως οφείλω να κάνω μια συγκεκριμένη ερώτηση. Πείτε μου, είστε επιχειρηματίας, περιπλανόμενος μουσικός ή οικογενειάρχης;»

Η απάντηση όπως πιθανόν φαντάζεστε ήταν «τίποτα από τα τρία». Το νόημα σε όλα αυτά, είναι να καταλάβουμε πώς, εφόσον ζούμε μια φορά, οφείλουμε για το δικό μας καλό να πάρουμε ρίσκα. Μπορεί να φαντάζεσαι πολλά πράγματα για τον εαυτό σου. Μπορεί συνεχώς να βρίσκεσαι σε δίλημμα. Μπορεί να φοβάσαι να πάρεις μια απόφαση γιατί δεν γνωρίζεις την έκβαση. Μπορεί να μην πιστεύεις πλήρως στις δυνατότητες σου και να μην ξέρεις αν αξίζει το ρίσκο. Σε κάθε περίπτωση, με το να αναβάλεις ξανά και ξανά το πότε θα πάρεις μια απόφαση, με το να μετακινείς το σταυροδρόμι της ζωής σου ακόμα λίγα χρόνια πιο μακριά, με το να βολεύεσαι στην σιγουριά της στασιμότητας και να μην βιώνεις το ρίσκο της αβεβαιότητας, χάνεις περισσότερα απ' όσα κερδίζεις.

Πάντα υπάρχουν προτεραιότητες, και πάντα υπάρχουν πράγματα που έχουμε κλίση προς αυτά. Όποια απόφαση και αν πάρεις, στο τέλος θα είναι η σωστή. Αν δεν είναι, έχεις πάντα χρόνο, έστω και φαινομενικά την τελευταία στιγμή, να τα ανατρέψεις όλα και να κυνηγήσεις το ένστικτό σου. Η ζωή φέρνει αναποδιές μόνο στους ανθρώπους που δεν έχουν όραμα. Που δεν εξελίσσονται και απλά αποκρούουν τα προβλήματα της ζωής σαν παίκτες του τέννις με δέκα αντιπάλους. Όταν βρίσκεσαι σε ένα μονοπάτι που έχεις εσύ επιλέξει, προσαρμόζεσαι ανάλογα με όλες τις συνθήκες και πάντα βγαίνεις αλώβητος.

Για να γίνουν όμως όλα αυτά, πρέπει να πάρεις αυτή την απόφαση. 

Πρέπει να πάρεις το ρίσκο, και να ακολουθήσεις ένα μονοπάτι. Μόλις συμβεί αυτό, μόλις ζήσεις σύμφωνα με ένα σχέδιο, μόλις μεγαλώσεις και κοιτάς πίσω την ζωή σου, δεν θα θες καν τρεις ευκαιρίες να ζήσεις. Θα είσαι ευτυχισμένος με αυτή τη μία που έζησες (αν ψάχνεις έναν ορισμό της ευτυχίας, να ένας).

Υποστηρικτές του ιστολογίου | Πάτρα Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τους επιχειρηματίες πατήστε εδώ

Philomatheia 04 Σεπτεμβρίου 2020