Η γιρλάντα του χωροχρόνου

Ένας από τους μεγαλύτερους και πλέον δισεπίλυτους προβληματισμούς, στοιχειό που μας ταλανίζει τα βράδια, πηγή ανασφάλειας και αίσθησης ματαιότητας σε κάθε πτυχή της καθημερινότητας:
Ποιός είμαι; Γιατί υπάρχω; Ποιόν σκοπό θα επιτελέσω σε αυτή τη ζωή;
Πότε θα νιώσω πληρότητα;
χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά

Οι απορίες μας σχετικά με την ύπαρξη, τη ζωή, το σύμπαν, τον χωροχρόνο, την τελεολογία, την βαθύτερη αιτία και αλήθεια των όντων είναι άπειρες και, θα 'λεγε κανείς, αδύνατο να απαντηθούν επαρκώς. Βέβαια δεν είναι απαραίτητα αυτό το ζητούμενο, παρά την χρησιμότητα της επιστημονικής γνώσης που μας προσφέρουν διάφορες επιστήμες, όπως η Φιλοσοφία, η Λογική, η Θεολογία, η Κοινωνιολογία και η Αστρονομία.

Όμως σε αυτή την αναζήτηση των τόσο σύνθετων νοημάτων είναι πολύ εύκολο να παγιδευτούμε στον φαύλο κύκλο της ματαιότητας. Ιδιαίτερα δε όταν δεν έχουμε βρει ακόμα αυτό που μας γεμίζει, αυτό για το οποίο γεννηθήκαμε, τον σκοπό της ζωής μας, η ψυχική μας ισορροπία φεύγει από τον έλεγχό μας και το γνώθι σαυτόν διασαλεύεται. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν να έχουμε πάντα υπ' όψιν το εξής: το κλειδί για μια χαρούμενη και χρήσιμη ζωή είναι η συνεχής αυτοβελτίωση, σε όλα τα επίπεδα. 

Όποτε κι αν νιώσεις πληρότητα, είτε σύντομα είτε πολύ αργότερα, να ξέρεις ότι αν είσαι στο σωστό μονοπάτι θα είσαι τόσο περήφανος για τη διαδρομή σου που δεν θα χει καμία σημασία το πότε θα βρεις αυτό που ψάχνεις. Όποτε και αν το βρεις, θα 'σαι ικανοποιημένος με την πορεία σου. Η φράση “όλα στον χρόνο τους ταιριάζει περισσότερο από ποτέ. Εσύ το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να προσέχεις τον εαυτό σου, την υγεία και τη διατροφή σου, την ψυχική και πνευματική σου υγεία, τις παρεές σου, τα περιβάλλοντα στα οποία δραστηριοποιείσαι, και τις σκέψεις που κάνεις όταν είσαι μόνος. Άλλωστε το εδώ και το τώρα είναι η ζωή, όχι τα σχέδια για ένα μέλλον που όσο και να θες δεν μπορείς να ορίσεις εξ ολοκλήρου.

Η συνεχής βελτίωσή σου αρκεί για να είσαι καλά, κι ας νιώθεις ότι δεν έχεις βρει ακόμα το πεπρωμένο σου. Όποτε πρέπει να σου παρουσιαστεί, θα το κάνει. Δεν το βρίσκεις, σε βρίσκει. Αρκεί, όταν έρθει, να σε βρει στην καλύτερή σου κατάσταση, για να μπορέσεις να το υποστηρίξεις όπως του αξίζει. Ειδάλλως, ελλοχεύει κίνδυνος όχι μόνο να μην ανταπεξέλθεις όπως πρέπει, αλλά να περάσει ακριβώς μπροστά απ' τα μάτια σου και να μην το παρατηρήσεις καν.

Η ανθρώπινη ζωή έχει από μόνη της υπέρ αρκετή ματαιότητα (γιατί να γεννηθούμε αφού θα πεθάνουμε και κάποια στιγμή όλοι θα ξεχαστούμε, κ.ο.κ.) όμως το ότι ζεις με αυτή τη ματαιότητα σημαίνει ότι κυριολεκτικά, το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να ζήσεις, και πώς θα ζήσεις; Χαρούμενος, υγιής, χρήσιμος, έτοιμος για οτιδήποτε προκύψει. Το να ζήσεις καλά έχει από μόνο του υπέρ αρκετό νόημα. 

Το να είσαι καλά μετράει, χωρίς να σημαίνει απαραίτητα ότι θα είσαι μονίμως γελαστός ή θα σου είναι όλα εύκολα. Θα έχεις πείσμα και πειθαρχία. Θα πασχίζεις για το καλύτερο. Ακόμα και μέσα στα χάλια, θα ξέρεις ότι ανήκεις σε κάτι υψηλότερο, και δεν θα επαναπαυτείς σε μια προσωρινή, σαθρή κατάσταση. Αυτά μετράνε, αυτά σε ανεβάζουν ως άνθρωπο, και αυτά είναι που σε κρατάνε σε εγρήγορση για το πολυπόθητο πεπρωμένο.

Οι άνθρωποι τείνουμε να έχουμε μια εσφαλμένη αντίληψη για την ύπαρξη. Φανταζόμαστε τον άνθρωπο σαν μια γραμμική ακολουθία συμβάντων, να διανύει μια πορεία μέσα στον χρόνο. Φανταζόμαστε την ανθρώπινη ζωή σαν μια κλωστή, με μία αρχή, και ένα τέλος, και το μήκος της ανάλογο των ετών που θα ζήσουμε. Άλλοτε η κλωστή έχει ευθείες και ανεπαίσθητες καμπύλες, κάτι που δηλώνει μια ήρεμη, γαλήνια ζωή, και άλλοτε είναι γεμάτη κόμπους, στροφές, και αναπάντεχα σκαμπανεβάσματα, κάτι που σημαίνει μια ζωή τραχιά και δύσκολη (δεν λέμε “η ζωή μου έχει γίνει κουβάρι;). Η πραγματικότητα όμως διαφέρει αρκετά. 

Δεδομένων των χαρακτηριστικών και χρονικών τιμών του σύμπαντος και του χωροχρόνου, δεν είναι η ανθρώπινη ζωή αυτή που μοιάζει με γραμμή, αλλά ο ίδιος ο χρόνος. Ο άνθρωπος, δεν είναι παρά μια φωτεινή ή σκοτεινή κουκίδα πάνω στην ατελείωτη γιρλάντα του χρόνου. Ο χρόνος έχει ροή, δεν έχει αρχή και τέλος. Η πεπερασμένη έμβια ανθρώπινη ύπαρξη της ψυχής του ανθρώπου, είναι απλά μια στιγμή στην αιωνιότητα. Η στιγμή αυτή σου ανήκει, και είναι στο χέρι σου να την ομορφύνεις, να την φωτίσεις, και το στίγμα που θα μείνει στην αιώνια ζωή να είναι λαμπερό, όμορφο, ανάμνηση μιας ζωής που άξιζε να τη ζήσει κανείς. 

Ο λόγος που ζεις δεν είναι να δουλεύεις.
Ο λόγος που ζεις δεν είναι να σπουδάζεις.
Ο λόγος που ζεις δεν είναι να βγάζεις λεφτά.
Ο λόγος που ζεις δεν είναι να ταξιδεύεις.
Ο λόγος που ζεις δεν είναι να ικανοποιείς τις επιθυμίες των άλλων.
Ο λόγος που ζεις δεν είναι να κάνεις καταχρήσεις.
Ο λόγος που ζεις δεν είναι να θυσιάζεσαι.
Ο λόγος που ζεις δεν είναι να μάχεσαι.
Ο λόγος που ζεις δεν είναι να πληρώνεις.
Ο λόγος που ζεις δεν είναι να στενοχωριέσαι.
Και σίγουρα, ο λόγος που ζεις δεν είναι να περιμένεις πότε θα πεθάνεις.

Ο λόγος που ζεις είναι να είσαι ευτυχισμένος, κάθε δευτερόλεπτο αυτής της συμπαντικής στιγμής του χωροχρόνου που σου ανήκει. Όσα δευτερόλεπτα ζεις, τόσα δευτερόλεπτα ευτυχίας πρέπει να βιώνεις. Κάθε πράξη σου ανά πάσα στιγμή πρέπει να έχει όχι μόνο ως στόχο αλλά και ως αποτέλεσμα, αυτή σου την ευτυχία. Όλα τα υπόλοιπα είναι απλώς τα μέσα και τα εργαλεία για να φτάσεις σε αυτή, δεν είναι η ευτυχία στην ουσία της. 

Ό,τι κι αν κάνεις, όποιος κι αν είσαι, το μόνο που έχεις να κάνεις σε αυτή τη ζωή είναι να είσαι καλά. Μην σου στερείς το πρώτιστο δικαίωμα και δώρο, την χαρά που προσφέρει μια ζωή που έζησες όπως πραγματικά όφειλες.


Philomαtheia 29 Δεκεμβρίου 2020

0 comments

weekly inspo