Philomαtheia

Η φράση του Σεφέρη ‘ο δεσμός του ποιητή με την εποχή του είναι βιολογικός’ αποκαλύπτει την αναντίρρητη και παγιωμένη ανθρώπινη συμπεριφορά που δεσμεύει τον άνθρωπο στο να κατανοεί την κάθε πραγματικότητα που του παρουσιάζεται με όρους της δικής του πραγματικότητας. Αυτό σημαίνει ότι ο ποιητής προβάλει τα ενδότερά του αισθήματα όχι με σκοπό να υιοθετούνται και εφάπτονται σε κάθε άνθρωπο και κάθε εποχή, αλλά αντίθετα να είναι βαμμένα στο χρώμα της δικής του εμπειρίας, με βάση τα προσωπικά βιώματα και αναμνήσεις, τα οποία ελέγχουν και καθοδηγούν τη ζωή μας άσχετα από τη δική μας βούληση. Η έννοια του ‘ορίου δεκτικότητας του αναγνώστη’ αναφέρεται σε αυτό που θα μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ως την αντίθετη όψη αυτού που μόλις περιγράφηκε. Ο αναγνώστης, είτε σύγχρονος είτε μεταγενέστερος του ποιητή, είτε έχει ζήσει παρόμοια είτε απλώς μπορεί να τα φανταστεί, δεν είναι ποτέ δυνατόν να αντιληφθεί πλήρως και με ακρίβεια ολόκληρο το λεπτεπίλεπτο φάσμα της εκάστοτε ποιητικής δημιουργίας. Σχετίζε

(χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά) Ο γλωσσικός δανεισμός , δηλαδή το αποτέλεσμα εκτεταμένης διγλωσσίας κάποιων ομιλητών των κοινοτήτων που έρχονται σε επαφή, είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας όλων των γλωσσών, όπως και της ελληνικής. Υπάρχουν διάφορα είδη δανείων (μεταφραστικό δάνειο, αντιδάνειο, ξένο δάνειο κ.ά.) καθένα από τα οποία υπάρχει και λειτουργεί για συγκεκριμένους λόγους και με συγκεκριμένους τρόπους. Δύο δάνειες λέξεις της ελληνικής είναι και οι λέξεις αλγόριθμος και άρμα. Η λέξη ‘αλγόριθμος’ ανήκει στην επιστημονική ορολογία της πληροφορικής και των μαθηματικών, και σημαίνει ‘μια πεπερασμένη σειρά ενεργειών, αυστηρά καθορισμένων και εκτελέσιμων σε πεπερασμένο χρόνο, με στόχο την επίλυση ενός προβλήματος’ (Σταματόπουλος 2015), χρησιμοποιείται δηλαδή σε υπολογιστικά και μαθηματικά περιβάλλοντα. Σύμφωνα με το Λεξικό Μπαμπινιώτη (2005) η λέξη προέρχεται από μεταφορά του αγγλικού algorithm < algorism (παρετυμολογικά από τη λέξη ‘αριθμός’), πληροφορία που παρέχει και το Λε

Το ποίημα του Σεφέρη  Ο γυρισμός του ξενιτεμένου   αναφέρεται σε ένα μοτίβο που επανέρχεται ίσως  συχνότερα από οποιοδήποτε άλλο, τουλάχιστον κατά την ώριμη περίοδο συγγραφής του, αυτό της Οδύσσειας και του   εξανθρωπισμένου Οδυσσέα .  Συγκεκριμένα παραλληλίζεται η σκηνή της αναγνώρισής του με την Πηνελόπη όταν επέστρεψε στην Ιθάκη, κάτι που διαφαίνεται με αναφορές σε ολόκληρο το ποίημα ( χρόνια ξενιτεμένος ήρθες  στ. 2,  γυρεύω τον παλιό μου κήπο  στ. 6 κ.ο.κ.). ― Παλιέ μου φίλε τί γυρεύεις; χρόνια ξενιτεμένος ήρθες με εικόνες που έχεις αναθρέψει κάτω από ξένους ουρανούς μακριά απ' τον τόπο το δικό σου. ― Γυρεύω τον παλιό μου κήπο· τα δέντρα μού έρχουνται ώς τη μέση κι οι λόφοι μοιάζουν με πεζούλια κι όμως σαν ήμουνα παιδί έπαιζα πάνω στο χορτάρι κάτω από τους μεγάλους ίσκιους κι έτρεχα πάνω σε πλαγιές ώρα πολλή λαχανιασμένος. ― Παλιέ μου φίλε ξεκουράσου σιγά-σιγά θα συνηθίσεις· θ' ανηφορίσουμε μαζί στα γνώριμά σου μονοπάτια θα ξαποστάσουμε μαζί κάτω απ' το θόλο των πλατάν