Μία εισαγωγή στην ιστορικοσυγκριτική γλωσσολογία (χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά) ❃❃❃ Είναι η Ελληνική Γλώσσα, μητέρα όλων των γλωσσών; Σύντομα και περιεκτικά: όχι. Λόγοι ύπαρξης παραφιλολογίας Για τους γνώστες του  αντικειμένου αυτό είναι κάτι δεδομένο, ωστόσο υπάρχουν ακόμα πολλοί που το στηρίζουν ένθερμα και ποικιλότροπα. Επηρεασμένοι από τα σύγχρονα κοινωνικά δρώμενα και τις ιστορικές ανακρίβειες, και παραπληροφορημένοι από διάφορες, αμφιβόλου ποιότητας, σοβινιστικές ιστοσελίδες, όχι μόνο δεν γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά διαλαλούν σωρούς ανακριβειών, για να στηρίξουν  την ανωτερότητα της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού Έθνους γενικότερα. Ως αποτέλεσμα επηρεάζουν και άλλους, κατά βάση νεαρούς μαθητές και μαθήτριες, και ο φαύλος κύκλος της παραφιλολογίας βρίσκει πάτημα να ανθίσει. Για αυτόν τον λόγο κρίνεται άμεση ανάγκη να διευκρινιστούν οι βασικές τουλάχιστον πτυχές του ζητήματος με γλωσσολογικό (αμιγώς επιστημονικό) και όχι εθνικ(ιστικ)ό υπόβαθρο, ώστε να δωθεί ένα πρώτ...

Για το αυθεντικό κείμενο προ της απαιτούμενης για την παρούσα παρουσίαση επεξεργασίας ανατρέξτε στη πηγή στο τέλος του άρθρου. Το ιστολόγιο παραθέτει πληροφορίες και δεν συμφωνεί απαραιτήτως με όλα τα στοιχεία και τις απόψεις που παρουσιάζονται. ❃❃❃ Του Παντολέοντος Φλωρόπουλου Η λέξη «Έλλην» είναι σύνθετη από το Ελ και το λην. Όπου Ελ είναι ο (θεός) Ήλ – ιος, ο ζωοδότης, ο φωτοδότης. Η κατάληξη της λέξης «ήλ ιος» σημαίνει ότι αυτό το ουράνιο σώμα που δίνει ζωή στη γη, αντλεί το φως του από τον Ελ ή Ηλ, δηλαδή τον Θεό. Ο Ήλιος δεν ήταν Θεός, ήταν αυτός που αντλούσε ή δεχόταν φως από το Θεό και, με τη σειρά του αυτός το έδινε στη γη. Image from Google Ελ ή Ηλ, όπως: Ηλεία, δηλαδή η χώρα του Ήλιου. Η Ελ υμπία ή Ολυμπία δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ηλεία. Όπως και ο Όλυμπος δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ελ λάδα. Και λην, είναι απαρέμφατο του ρήματος λάω, που σημαίνει βλέπω. Έλ – λην δηλαδή σημαίνει «αυτός που (μπορεί και) βλέπει τον Ήλιο», δηλαδή αυτός που (μπ...

Σχετική ορολογία, στάδια της ελληνικής γλώσσας (αποσπάσματα), και η πρώτη αποσαφήνιση του τοπίου (χρόνος ανάγνωσης: 16 λεπτά) ❃❃❃ Η γλώσσα έχει από πολύ παλιά συνδεθεί με την καταγωγή. Εκ πρώτης όψεως κάτι τέτοιο φαίνεται λογικό, όλοι έχουμε λίγο πολύ στο μυαλό μας συνυφασμένες τις έννοιες έθνος, λαός, κράτος, χώρα, πολιτισμός, ιστορία, κουλτούρα , τα οποία συνδέονται με τον πιο εναρμονισμένο τρόπο υπό τη σκέπη της γλώσσας. Αυτό όμως συμβαίνει σήμερα, 32 το λιγότερο αιώνες ιστορικής και γλωσσικής εξέλιξης, και ούτε κατά διάνοια καθολικά. Η γλώσσα λειτουργεί ως ενοποιητικός παράγοντας από τις απαρχές της ύπαρξής της, ήταν το μοναδικό λεκτικό μέσο επικοινωνίας, από τους ελάχιστους δείκτες διαφοροποίησης ενός συνόλου ανθρώπων με ένα άλλο.  Από τον δημιουργό   jarmoluk του Pixabay Αυτή η λανθασμένη σύνδεση της γλώσσας με την καταγωγή, λεπτομέρειες επί της οποίας θα συζητηθούν σε επόμενο άρθρο, γεννά αναπόφευκτα αισθήματα ανωτερότητας στους σύγχρονους Έλληνες, οι οποίοι, μη γνωρίζ...

Το παρόν άρθρο δεν αποσκοπεί στο να υποδείξει τί είναι «λάθος» και τί «σωστό» (γλωσσικά κατακριτέο ή μη κατακριτέο), αλλά στο να αφυπνίσει τον ομιλητή ή την ομιλήτρια σχετικά με τους λόγους εμφάνισης ενός γλωσσικού λάθους, πόσο δικαιολογημένο είναι και πόση σημασία εν τέλει θα έπρεπε να του δίνουμε στις  διαπροσωπικές μας σχέσεις (χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά) ❃❃❃ Η προσθήκη του  ε-  ή  η - στην αρχή ενός ρήματος («πρόθημα» = πριν το θέμα), δηλαδή η ρηματική αύξηση, υπάρχει  για τη δήλωση του παρελθοντικού χαρακτηριστικού ( έφαγα, έτρεξα ).  Αυτή η πληροφορία είναι γνωστή σε όλους τους ομιλητές της ελληνικής, έστω και διαισθητικά, και δεν απαιτείται ιδιαίτερη εξειδίκευση για την κατανόησή της. Κάτι όμως που πολλοί, ακόμα και καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, φαίνεται να αγνοούν, είναι πως η ρηματική αύξηση επιτελεί (ή μάλλον, επιτελούσε) έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Ρόλο που, όπως θα δούμε, δεν επιτελεί σήμερα παρά την εκτεταμένη χρήση της. Η δήλωση το...

  ...και η επιστήμη της Γλωσσολογίας ως ιδανικό προαπαιτούμενο αυτής (χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά) ❃❃❃ Κείμενο νοείται από τη γλωσσολογική κοινότητα ως «κάθε ενότητα λόγου (προφορικού ή γραπτού) που επιτελεί μια συγκεκριμένη επικοινωνιακή λειτουργία σε ένα πλαίσιο συμφραζομένων».¹   Γνωρίζοντας αυτό, και λαμβάνοντας υπόψη τις αλλαγές στον τρόπο επικοινωνίας των τελευταίων ετών, καταλαβαίνουμε πόσο μεγάλη είναι πλέον η ανάγκη τα κείμενα που διαχειριζόμαστε στην καθημερινότητά μας να χαρακτηρίζονται από μεστότητα, συντομία, αμεσότητα και αρτιότητα, πάντα με γνώμονα την σαφήνεια και κατανόηση , με τον απαιτούμενο βαθμό τυπογραφικής και εκφραστικής πληρότητας. Για αυτούς τους λόγους, και επειδή ο τρόπος με τον οποίο εκφέρεται ένα μήνυμα είναι εξίσου σημαντικός με το περιεχόμενό του για την ολοκληρωμένη και επιτυχή αποπεράτωση της κάθε διεργασίας, η Philom α theia αναλαμβάνει την επιμέλεια κειμένων όλων των κειμενικών ειδών .   Η   Γλωσσολογία, δηλαδή η επιστημ...

Πολύ συνοπτικά, το Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο είναι η απεικόνιση των φωνημάτων (των φθόγγων, των “ήχων ” ) όλων των γλωσσών του κόσμου. Δεν αφορά ούτε τον τρόπο γραφής κάθε γλώσσας (καθώς πολλές γλώσσες δεν έχουν καν σύστημα γραφής) ούτε μέσο “ συνεννόησης ”  όλων των ομιλητών του κόσμου. Είναι ένα πολύτιμο εργαλείο καταγραφής κάθε εκφωνήματος από οποιαδήποτε γλώσσα που χρησιμοποιείται από τους γλωσσολόγους, τους επιστήμονες που μελετούν συστηματικά το φαινόμενο “ γλώσσα ” , καθώς, πολλές φορές, υπάρχει ανάγκη μελέτης δεδομένων περισσότερων γλωσσών, άγνωστων σε αυτούς. Συγκεκριμένα, αποτελεί εργαλείο του κλάδου που ονομάζεται Φωνητική , η οποία μελετά τις πραγματώσεις κάθε φθόγγου της εκάστοτε γλώσσας. Για παράδειγμα, ο ήχος “ α ”  όπως στην άρπα , στο ΔΦΑ καταγράφεται ως  “ a ” . Ο ήχος  “ θ ”  όπως στο θέατρο , καταγράφεται ως  “ θ ” . Αν δηλαδή θα θέλαμε να αποδώσουμε τη λέξη θάλασσα στο ΔΦΑ, θα γράφαμε /θalasa/ (η θέση του τόνου είναι ακριβώς πριν από ...

της Μαίρης Βηλαρά Σύμφωνα με τον Γερμανό φιλόλογο -και γλωσσολόγο- George Curtius  (1820-1885), η λέξη Όλυμπος   προέρχεται από τη ρίζα  -λαμπ-  και ερμηνεύεται σαν ο ολολαμπής, ο ολόλαμπρος ή ο ολόλευκος . Έτσι, οι Ολύμπιοι θεοί είναι οι  «Λαμπεροί ή Λάμποντες θεοί». Image from Google Δίας ή Ζευς:   Το όνομα του Δία [ή με μια μικρή παραλλαγή του πρώτου γράμματος ( Δ ίας -  Β ίας)], είναι ένα από τα κατ’ εξοχήν ονόματα δύναμης, δηλαδή παραπέμπει στη  δύναμη (βία)  και την  εξουσία  του μεγάλου θεού. Μερικοί ετυμολογούν το όνομά του σε σχέση με τη  ζωή  (~Ζευς), δηλαδή  «ζωοδότης» ,   λόγω του ότι είναι ο γεννήτορας των θεών και των ανθρώπων ή από το αρχαιοελληνικό ρήμα  «ζεύγνυμι»  (= βάζω κάτω από το ζυγό, υποτάσσω, συνδέω, ενώνω), επειδή ο Δίας, μετά την κατατρόπωση του πατέρα του, του Κρόνου, ανέλαβε να ενώσει ξανά τον κόσμο και να τον υποτάξει στη δική του κοσμική εξουσία. Ή...

από το Αρχαίων Τόπος Ο Εμπεδοκλής γεννήθηκε στον Ακράγαντα, μια από τις ωραιότερες πόλεις της Μεγάλης Ελλάδας, το 490 π.Χ. Θα πρέπει να ήρθε σε επαφή τόσο με τους Πυθαγόρειους όσο και με τον ηρακλειτισμό, ρεύματα με ζωηρή απήχηση στη Σικελία· θα πρέπει επίσης να συνάντησε τον Παρμενίδη και τον Αισχύλο. Παράλληλα όμως με αυτά τα φιλοσοφικά ρεύματα που γνώ­ρισε ο Εμπεδοκλής, οφείλουμε ιδιαίτερη μνεία στα μυστικιστικά ρεύματα και ιδιαίτερα στη λατρεία του Διόνυσου. Τη λατρεία αυτή καλλιεργούσαν κυρίως ορισμένοι πλάνητες μυστικιστές, που εξόρκιζαν αρρώστους, μιλούσαν με χρησμούς και συνέτασσαν Καθαρμούς. Οι παραδόσεις αυτές παρείχαν ενδεχομένως στον Εμπεδοκλή τα στοιχεία για τη διάπλαση του προσώπου με το οποίο μας εμφανίζεται μέσα στα έργα του: προφήτης και θαυματουργός. ◇◇◇ Διαβάστε ακόμα:  Εμπεδοκλής ο Ακραγαντινός: η μυστική υπερδύναμη, η ευεργεσία στον Σελινούντα, το τέλος, ο θρύλος  και Εμπεδοκλής ο Ακραγαντινός: Σφαίρος, Φιλότης, Νείκος,  τέσσερις ρίζες (ριζώματα πάντω...