Philomαtheia

(χρόνος ανάνγωσης: 6 λεπτά) Ζούμε σε μια εποχή σοβαρών κοινωνικών και οικονομικών ανακατατάξεων. Όλα όσα γνωρίζαμε για τους θεσμούς κάθε τύπου τίθενται υπό αυστηρό -θεμιτό ή αθέμιτο- έλεγχο. Ο θεσμός της οικογένειας έχει αποσαθρωθεί, η εργασία ικανοποιεί τον ναρκισσισμό, η απόκτηση γνώσης αποτελεί το μέσον και όχι τον σκοπό, και η πολιτική ηγεσία συμμετέχει σε έναν αγώνα με πιόνια τους πολίτες, αμοιβή την ματαιοδοξία και στοίχημα την αξιοπρέπεια - στοίχημα που χάνει σε κάθε γύρο. Σίγουρα φταίνε πολλά, που ξεκινάνε από τον κάθε έναν από εμάς ως άτομα και αναπόφευκτα μεταδίδονται στον κοινωνικό ιστό. Μέσα στην όλη παραζάλη της υποτιθέμενης κοινωνικής και οικονομικής ανάπτυξης (το αγγλιστί ‘ development ’ που μας έχει διαστείλει τα ώτα) αυξάνεται η κατά πολλούς λεγόμενη «κατάθλιψη», η «νόσος της εποχής». Το πολύ κοινότυπο μεν αλλά εύστοχο δε είναι ότι η καταπολέμηση αυτών των τεχνικών εξαπάτησης και ποδηγέτησης της μάζας είναι καθαρά ατομικό ζήτημα. Κοινώς: ναι, η αιτία που είσαι

                                                                                                                                 Από το healingeffect.gr Είναι ένας συναρπαστικός τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλος σας ελευθερώνει χώρο για να χτίσει καινούργιες και δυνατότερες συνδέσεις έτσι ώστε να μάθετε περισσότερα. Υπάρχει ένα παλιό ρητό στην νευροεπιστήμη: «οι νευρώνες που πυροδοτούνται μαζί, συνδέονται».  Αυτό σημαίνει πως όσο περισσότερο επεξεργάζεστε ένα νευρωνικό κύκλωμα, τόσο δυνατότερο γίνεται. Αυτό επειδή, σύμφωνα με ένα άλλο παλιό ρητό: «η πρακτική κάνει την τελειότητα». Όσο περισσότερο εξασκείστε στο πιάνο ή μιλάτε μια γλώσσα τόσο δυνατότερα γίνονται αυτά τα κυκλώματα. Οι επιστήμονες το ξέρουν αυτό εδώ και χρόνια. Ωστόσο, στη σημερινή εποχή οι ερευνητές έχουν μάθει ακόμα ένα μέρος της αλήθειας: για να μάθετε κάτι, ακόμα πιο σημαντική από την πρακτική είναι η ικανότητα να ξε-μάθετε ή να σπάσετε τις παλιές νευρωνικές συνδέσεις. Αυτό λέγεται

του Κώστα Μαυραγάνη Ο ελλαδικός χώρος κατοικείται από τη βαθιά προϊστορία ακόμα- και η ιστορία των κατοίκων του χάνεται συχνά στις ομίχλες του θρύλου και των αρχαίων παραδόσεων. Αυτά που πίστευαν για τους αποκαλούμενους Προέλληνες/προελληνικούς λαούς οι αρχαίοι Έλληνες από τον Όμηρο και μετά μεταφέρονται στο σήμερα από αρχαία ελληνικά, λατινικά και βυζαντινά κείμενα, και οι σύγχρονοι επιστήμονες συχνά διαφωνούν ως προς το κατά πόσο πρέπει να λαμβάνονται υπόψιν ως πραγματικά επιστημονικά/ ιστορικά δεδομένα οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτά. Αφήνοντας, για τους σκοπούς του παρόντος κειμένου, κατά μέρος τους Μινωίτες, για τους οποίους πρόσφατη έρευναέδειξε πως γενετικά ήταν πολύ κοντά στους Μυκηναίους, οι αρχαίες ελληνικές παραδόσεις μνημονεύουν ως προελληνικούς λαούς συχνότερα τους Πελασγούς και τους Λέλεγες, και λιγότερο συχνά τους Κάρες, τους Τυρρηνούς, τους Φοίνικες, τους Αίμονες, τους Άοντες, τους Έκτηνες, τους Καύκωνες, τους Κυλικάνες, τους Τέμμικες, τους Ύαντες

(χρόνος ανάγνωσης: 8 λεπτά) Σε προηγούμενο  άρθρο  αναλύσαμε τους λόγους για τους οποίους η Ελληνική γλώσσα δεν είναι ούτε θα μπορούσε ποτέ να ήταν “μητέρα όλων των γλωσσών”, με το βασικό επιχείρημα ότι τόσο τα Ελληνικά όσο και άλλες 12 το λιγότερο ομάδες γλωσσών/γλώσσες προέρχονται εξ ίσου από μία κοινή γλωσσική (όχι εθνική!) αφετηρία, την πρωτο-Ινδοευρωπαϊκή, σύμφωνα με την Ινδοευρωπαϊκή θεωρία.  Στη συνέχεια, έγινε μια σύντομη απόπειρα αναίρεσης κάποιων αβάσιμων εικασιών και θέσεων σε μια προσπάθεια εξυγείανσης της σκόπιμης εθνικής παραφιλολογίας, με σκοπό όχι την κατά μέτωπο αντιπαράθεση και ρήξη μεταξύ των αντιμαχόμενων θέσεων, αλλά τον εξορθολογισμό των απόψεων που πλήθος ανθρώπων υιοθετούν, όχι απαραίτητα με δόλο, αλλά από άγνοια. Επί του παρόντος θα γίνει, πολύ συνοπτικά, μια απόπειρα ανασκόπησης του ελληνικού λεξιλογίου, τόσο όσον αφορά τα αρχαία όσο και τα νέα ελληνικά, και θα δοθεί μια ενδιαφέρουσα μα πάνω απ' όλα άγνωστη οπτική περί της γνησιότητας του ελλην

ΜΙΑ ΔΙΕΥΚΡΙΝΙΣΗ: Δεν είσαι εγωιστής όταν τα θες όλα δικά σου, τότε είσαι πλεονέκτης.  Δεν είσαι εγωιστής όταν μιλάς μόνο για τον εαυτό σου και τα κατορθώματά σου, τότε είσαι κομπορρήμων.  Δεν είσαι εγωιστής όταν νομίζεις οτι μπορείς να τα κάνεις όλα όπως θες, τότε είσαι αλαζόνας. ΜΙΑ ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είσαι εγωιστής όταν πιστεύεις πως όλα γίνονται για σένα. Όταν νομίζεις ότι έχεις δικαίωμα να έχεις άποψη για πράγματα που ούτε για σένα έγιναν, ούτε τα ενδιαφέρεις καθόλου. ΈΝΑ ΑΠΟΦΘΕΓΜΑ: «Αν δεν πάρεις αυτό που θέλεις, θα υποφέρεις. Αν πάρεις κάτι που δεν θέλεις, πάλι θα υποφέρεις. Ακόμη και όταν παίρνεις ακριβώς αυτό που θέλεις, μπορεί ακόμα να υποφέρεις επειδή δεν μπορείς να το κρατήσεις για πάντα. Το μυαλό μας είναι προγραμματισμένο να δυσαρεστείται. Θέλει να είναι ελεύθερο από την αλλαγή. Χωρίς πόνο, χωρίς τις υποχρεώσεις της ζωής και του θανάτου. Αλλά η αλλαγή είναι ο νόμος και κανένα ποσό προσποίησης δεν θα αλλάξει αυτή την πραγματικότητα.» ΕΝΑ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜ

(χρόνος ανάγνωσης: 4 λεπτά) Σε προηγούμενο  άρθρο  αναλύσαμε τους λόγους για τους οποίους η Ελληνική γλώσσα δεν είναι ούτε θα μπορούσε ποτέ να ήταν “μητέρα όλων των γλωσσών”, με το βασικό επιχείρημα οτι τόσο τα Ελληνικά όσο και άλλες 12 το λιγότερο ομάδες γλωσσών/γλώσσες προέρχονται εξ ίσου από μία κοινή γλωσσική (όχι εθνική!) αφετηρία, την πρωτο-Ινδοευρωπαϊκή, σύμφωνα με την Ινδοευρωπαϊκή θεωρία.  Επί του παρόντος θα γίνει μια σύντομη απόπειρα αναίρεσης κάποιων αβάσιμων εικασιών και θέσεων σε μια προσπάθεια εξυγείανσης της σκόπιμης εθνικής παραφιλολογίας, με διευκρινίσεις τόσο σε όρους, όσο και σε έννοιες. Σκοπός δεν είναι η κατά μέτωπο αντιπαράθεση και ρήξη μεταξύ των αντιμαχόμενων θέσεων, αλλά ο εξορθολογισμός των απόψεων που πλήθος ανθρώπων υιοθετούν, όχι απαραίτητα με δόλο, αλλά από άγνοια. “αφού η ελληνική γλώσσα έχει δώσει τόσες χιλιάδες λέξεις σε τόσες άλλες γλώσσες (λ.χ. ορολογία ιατρικών όρων) δικαιολογημένα λέγεται μητέρα γλώσσα” Ο γλωσσικός δανεισμός,