Σχήμα

Για το αυθεντικό κείμενο προ της απαιτούμενης για την παρούσα παρουσίαση επεξεργασίας ανατρέξτε στη πηγή στο τέλος του άρθρου. Το ιστολόγιο παραθέτει πληροφορίες και δεν συμφωνεί απαραιτήτως με όλα τα στοιχεία και τις απόψεις που παρουσιάζονται. ❃❃❃ Του Παντολέοντος Φλωρόπουλου Η λέξη «Έλλην» είναι σύνθετη από το Ελ και το λην. Όπου Ελ είναι ο (θεός) Ήλ – ιος, ο ζωοδότης, ο φωτοδότης. Η κατάληξη της λέξης «ήλ ιος» σημαίνει ότι αυτό το ουράνιο σώμα που δίνει ζωή στη γη, αντλεί το φως του από τον Ελ ή Ηλ, δηλαδή τον Θεό. Ο Ήλιος δεν ήταν Θεός, ήταν αυτός που αντλούσε ή δεχόταν φως από το Θεό και, με τη σειρά του αυτός το έδινε στη γη. Image from Google Ελ ή Ηλ, όπως: Ηλεία, δηλαδή η χώρα του Ήλιου. Η Ελ υμπία ή Ολυμπία δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ηλεία. Όπως και ο Όλυμπος δεν είναι τυχαίο που βρίσκεται στην Ελ λάδα. Και λην, είναι απαρέμφατο του ρήματος λάω, που σημαίνει βλέπω. Έλ – λην δηλαδή σημαίνει «αυτός που (μπορεί και) βλέπει τον Ήλιο», δηλαδή αυτός που (μπ...

Μία εισαγωγή στην ιστορικοσυγκριτική γλωσσολογία (χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά) ❃❃❃ Είναι η Ελληνική Γλώσσα, μητέρα όλων των γλωσσών; Σύντομα και περιεκτικά: όχι. Λόγοι ύπαρξης παραφιλολογίας Για τους γνώστες του  αντικειμένου αυτό είναι κάτι δεδομένο, ωστόσο υπάρχουν ακόμα πολλοί που το στηρίζουν ένθερμα και ποικιλότροπα. Επηρεασμένοι από τα σύγχρονα κοινωνικά δρώμενα και τις ιστορικές ανακρίβειες, και παραπληροφορημένοι από διάφορες, αμφιβόλου ποιότητας, σοβινιστικές ιστοσελίδες, όχι μόνο δεν γνωρίζουν την αλήθεια, αλλά διαλαλούν σωρούς ανακριβειών, για να στηρίξουν  την ανωτερότητα της ελληνικής γλώσσας και του ελληνικού Έθνους γενικότερα. Ως αποτέλεσμα επηρεάζουν και άλλους, κατά βάση νεαρούς μαθητές και μαθήτριες, και ο φαύλος κύκλος της παραφιλολογίας βρίσκει πάτημα να ανθίσει. Για αυτό τον λόγο κρίνεται άμεση ανάγκη να διευκρινιστούν τα αγκάθια αυτού του φαινομένου ·  η αλήθεια άλλωστε, είναι πάντα προτιμότερη από την  πλάνη .  Όπως όμως κάθε σαθρό κοινω...

Ο ρόλος της επιμέλειας κειμένων ❃❃❃ του Γιάννη Βελούδη, καθηγητή Γλωσσολογίας (Α.Π.Θ.) Καθημερινή, 18 Ιανουαρίου 2004 Γιάννης Η. Χάρης Η Γλώσσα, τα Λάθη και τα Πάθη Εκδ. «Πόλις» Υπάρχουν λάθη που δεν κάνουμε ποτέ, όταν μιλούμε τη γλώσσα μας, όσο ολιγογράμματοι κι αν είμαστε. Δε λέμε σε καμιά περίπτωση π.χ. *Μη φύγε!,[1] ακόμη κι αν δεν έχουμε πάει καθόλου σχολείο. (Ενώ ένας μορφωμένος Αγγλος που ξεκίνησε να μαθαίνει τη γλώσσα μας θα μπορούσε να το πει ή να το γράψει, «μεταφράζοντας» ενδεχομένως το Don’t go! της δικής του γλώσσας.) Απ’ την άλλη μεριά, υπάρχουν λάθη, ή καλύτερα «λάθη», που κάνουμε συστηματικά – με συνηθέστερο μυστικοσύμβουλο την αναλογία? «λάθη» που ο ήρωας της προηγούμενης παρένθεσης μόνο συμπτωματικά θα μπορούσε να κάνει – ίσως και να μην τα έκανε ποτέ. Υπάρχουν, με άλλα λόγια, λάθη που η γνώση της μητρικής μας γλώσσας αποτρέπει και «λάθη» που η ίδια γνώση (κι όχι η άγνοια π.χ. του Αγγλου μας) επιτρέπει. Σε τι λοιπόν διαφέρουν τα γλωσσικά λάθη που δεν κάνουμε ποτέ από ...

της Μαίρης Βηλαρά Σύμφωνα με τον Γερμανό φιλόλογο -και γλωσσολόγο- George Curtius  (1820-1885), η λέξη Όλυμπος   προέρχεται από τη ρίζα  -λαμπ-  και ερμηνεύεται σαν ο ολολαμπής, ο ολόλαμπρος ή ο ολόλευκος . Έτσι, οι Ολύμπιοι θεοί είναι οι  «Λαμπεροί ή Λάμποντες θεοί». Image from Google Δίας ή Ζευς:   Το όνομα του Δία [ή με μια μικρή παραλλαγή του πρώτου γράμματος ( Δ ίας -  Β ίας)], είναι ένα από τα κατ’ εξοχήν ονόματα δύναμης, δηλαδή παραπέμπει στη  δύναμη (βία)  και την  εξουσία  του μεγάλου θεού. Μερικοί ετυμολογούν το όνομά του σε σχέση με τη  ζωή  (~Ζευς), δηλαδή  «ζωοδότης» ,   λόγω του ότι είναι ο γεννήτορας των θεών και των ανθρώπων ή από το αρχαιοελληνικό ρήμα  «ζεύγνυμι»  (= βάζω κάτω από το ζυγό, υποτάσσω, συνδέω, ενώνω), επειδή ο Δίας, μετά την κατατρόπωση του πατέρα του, του Κρόνου, ανέλαβε να ενώσει ξανά τον κόσμο και να τον υποτάξει στη δική του κοσμική εξουσία. Ή...

Σχετική ορολογία, στάδια της ελληνικής γλώσσας (αποσπάσματα), και η πρώτη αποσαφήνιση του τοπίου (χρόνος ανάγνωσης: 16 λεπτά) ❃❃❃ Η γλώσσα έχει από πολύ παλιά συνδεθεί με την καταγωγή. Εκ πρώτης όψεως κάτι τέτοιο φαίνεται λογικό, όλοι έχουμε λίγο πολύ στο μυαλό μας συνυφασμένες τις έννοιες έθνος, λαός, κράτος, χώρα, πολιτισμός, ιστορία, κουλτούρα , τα οποία συνδέονται με τον πιο εναρμονισμένο τρόπο υπό τη σκέπη της γλώσσας. Αυτό όμως συμβαίνει σήμερα, 32 το λιγότερο αιώνες ιστορικής και γλωσσικής εξέλιξης, και ούτε κατά διάνοια καθολικά. Η γλώσσα λειτουργεί ως ενοποιητικός παράγοντας από τις απαρχές της ύπαρξής της, ήταν το μοναδικό λεκτικό μέσο επικοινωνίας, από τους ελάχιστους δείκτες διαφοροποίησης ενός συνόλου ανθρώπων με ένα άλλο.  Από τον δημιουργό   jarmoluk του Pixabay Αυτή η λανθασμένη σύνδεση της γλώσσας με την καταγωγή, λεπτομέρειες επί της οποίας θα συζητηθούν σε επόμενο άρθρο, γεννά αναπόφευκτα αισθήματα ανωτερότητας στους σύγχρονους Έλληνες, οι οποίοι, μη γνωρίζ...

άποψη   θηλυκό  η  εικόνα   ενός τοπίου όπως φαίνεται από ένα συγκεκριμένο σημείο, συνήθως κάπου ψηλά η  οπτική γωνία   από την οποία βλέπει κάποιος ένα πράγμα, μια υπόθεση, ένα ζήτημα η  γνώμη   που έχει κάποιος για κάτι [Βικιλεξικό] άποψη  1  η [ápopsi]  Ο33   :   1. ο τρόπος με τον οποίο αντιλαμβάνεται, κρίνει και αντιμετωπίζει κάποιος ένα γεγονός, μια κατάσταση, ένα φαινόμενο, η γνώμη που έχει σχετικά με αυτά:  Εκφράζω την προσωπική μου  ~ . Έχω την  ~  ότι …  Kατά την άποψή μου δεν έχεις δίκιο. (Δεν) έχω  ~  γι΄ αυτό το θέμα. Aυτό είναι άποψή σου, εγώ όμως διαφωνώ. Yπάρχει διάσταση απόψεων ανάμεσα στα μέλη της επιτροπής. Συμφωνώ με τις πολιτικές / επιστημονικές / αισθητικές του απόψεις.  ΦΡ  μετακινώ* κπ. από τις απόψεις του.   2.  καθεμιά από τις μορφές με τις οποίες εμφανίζεται ή εκδηλώνεται κτ.· πλευρά 5α :  Εξετάζω ένα ζήτημα από νομική  ~  / απ...

Το παρόν άρθρο δεν αποσκοπεί στο να υποδείξει τί είναι «λάθος» και τί «σωστό» (γλωσσικά κατακριτέο ή μη κατακριτέο), αλλά στο να αφυπνίσει τον ομιλητή ή την ομιλήτρια σχετικά με τους λόγους εμφάνισης ενός γλωσσικού λάθους, πόσο δικαιολογημένο είναι και πόση σημασία εν τέλει θα έπρεπε να του δίνουμε στις  διαπροσωπικές μας σχέσεις (χρόνος ανάγνωσης: 5 λεπτά) ❃❃❃ Η προσθήκη του  ε-  ή  η - στην αρχή ενός ρήματος («πρόθημα» = πριν το θέμα), δηλαδή η ρηματική άυξηση, υπάρχει  για τη δήλωση του παρελθοντικού χαρακτηριστικού ( έφαγα, έτρεξα ).  Αυτή η πληροφορία είναι γνωστή σε όλους τους ομιλητές της ελληνικής, έστω και διαισθητικά, και δεν απαιτείται ιδιαίτερη εξειδίκευση για την κατανόησή της. Κάτι όμως που πολλοί, ακόμα και καθηγητές της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, φαίνεται να αγνοούν, είναι πως η ρηματική αύξηση επιτελεί (ή μάλλον, επιτελούσε) έναν πολύ συγκεκριμένο ρόλο. Ρόλο που, όπως θα δούμε, δεν επιτελεί σήμερα παρά την εκτεταμένη χρήση της. Η δήλωση το...