η πίστηκάποιου στον εαυτό του, ότι μπορεί να καταφέρει κάτι
[Βικιλεξικό]
Η εκτίμηση και η ευγνωμοσύνη, που είναι απαραίτητα χαρακτηριστικά στην πορεία της αυτοβελτίωσης, που με τη σειρά της είναι απαραίτητη για κάθε νοήμον ον του πλανήτη, έρχεται μέσα από ένα συγκεκριμένο είδος πληρότητας που σχετίζεται με το «είμαι αρκετός/ή για μένα» (το οποίο δεν σχετίζεται εννοιολογικά με το trendy πλέον κίνημα #loveyourself).
Στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε τους παράγοντες που καθορίζουν πότε έχουμε ή δεν έχουμε αυτοπεποίθηση για κάτι και γιατί, καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε και να αποδεχτούμε ότι άμα αποκτήσουμε πίστη στον εαυτό μας, δηλαδή αυτοπεποίθηση, μπορούμε να καταφέρουμε τα πάντα. Κανείς όμως δεν μας εξήγησε τι πραγματικά σημαίνει «πίστη στον εαυτό» και ποια είναι αυτά τα «πάντα» που μπορούμε να καταφέρουμε.
Αυτοπεποίθηση σημαίνει να αντικρίζεις ένα πανέμορφο τοπίο και να μην νιώθεις την ανάγκη να το μοιραστείς στα social media, ή να τρώς το πιο νόστιμο φαγητό του πλανήτη και να μην το στέλνεις στην ομαδική συνομιλία. Σημαίνει να βγαίνεις από το σπίτι σου το πρωί, να κάνεις τις δουλειές σου και να γυρνάς το βράδυ χωρίς να έχεις κρίνει ούτε μια φορά το παραμικρό για κάποιον τυχαίο περαστικό που είδες (είτε θετικά είτε αρνητικά). Σημαίνει να μην σκέφτεσαι το παρελθόν ούτε το μέλλον (εκτός από το άμεσο, προφανώς) αλλά να ζεις το παρόν, δηλαδή να έχεις περιοδικότητα μίας ημέρας (κάθε πρωί που ξυπνάς να μην σε απασχολούν τα χάλια της προηγούμενης αλλά ούτε τα «τι θα γίνει αν» της επόμενης). Σημαίνει να μην αλώνεσαι στη διαδικασία ανακάλυψης του νοήματος της ζωής, αλλά να προσπαθείς, κάθε μέρα που περνά, να δίνεις νόημα στη ζωή σου -στη συγκεκριμένη μέρα που ζεις.
Σημαίνει να είσαι απαλλαγμένος από την προκατάληψη (π.χ. «αποκλείεται να με πάρουν στη δουλειά, έχω τη μισή προϋπηρεσία από τους υπόλοιπους», ή «δεν θα του/της το πω, δεν πρόκειται να καταλάβει». Σημαίνει να αποδέχεσαι ότι δεν είσαι μελλοντολόγος (δεν έχεις ιδέα τι πρόκειται να συμβεί όσο μανιακός κι αν είσαι με το να έχεις τον έλεγχο) δηλαδή το να αφήνεις τα πράγματα να είναι ακριβώς όπως είναι κάθε δευτερόλεπτο της ζωής σου (να μην προσπαθείς να τα χρωματίσεις διαφορετικά από ότι όντως είναι).
Σημαίνει να είσαι φίλος της αλήθειας και να την αποδέχεσαι όσο καταστροφική κι αν φαίνεται. Για παράδειγμα, αν είσαι στο «απόγειο» της καριέρας σου αλλά μια φωνή μέσα σου σου λέει να τα παρατήρεις όλα για κάτι άλλο, να το κάνεις χωρίς δεύτερη σκέψη. Όχι από αλαζονεία και έπαρση, αλλά επειδή αποδέχεσαι την αληθινή εγκάρδια επιθυμία σου (όσο και αν αντιβαίνει σε αυτό που κάποτε νόμιζες ότι είναι καλύτερο για σένα). Σημαίνει να εξελίσσεσαι ταχύτατα και να αναθεωρείς ακόμα και τα πράγματα για τα οποία κάποτε έκοβες το χέρι σου, όταν χρειαστεί.
Σημαίνει να είσαι αυτάρκης, να χρειάζεσαι όσο το δυνατόν λιγότερα πράγματα τα οποία όμως να είσαι σε θέση να αποκτήσεις. Σημαίνει να είσαι ρεαλιστής. Να κάνεις σχέδια μόνο όταν είσαι σε θέση να τα πραγματοποιήσεις άμεσα και χωρίς προϋποθέσεις (π.χ. «αν δουλέψω σκληρά, αν βγάλω πολλά λεφτά, αν κληρονομήσω το σπίτι, αν μετακομίσω στο εξωτερικό, αν βρω τον έρωτα της ζωής μου, τότε θα...», ώστε η ευτυχία σου να μην εξαρτάται από μελλοντικούς και υποθετικούς παράγοντες.
Σημαίνει να αναγνωρίζεις την επιτυχία των άλλων, να χαίρεσαι με αυτή σαν να είναι δική σου, να ευγνωμονείς όταν κάποιος σου δίνει μια ιδέα, σου μαθαίνει κάτι, ή ακόμα και σε διορθώνει. Σημαίνει να είσαι σε θέση να πεις «σε ευχαριστώ που μου άλλαξες γνώμη». Σημαίνει να επιβραβεύεις ό, τι κάνουν οι άλλοι αλλά εσύ δεν μπορείς (ακόμα, ή και ποτέ). Σημαίνει να μην νομίζεις ότι όλα γίνονται για σένα ή ότι σε επηρεάζουν με κάποιο τρόπο. Σημαίνει να διαισθάνεσαι την αλήθεια και να μην έχεις ανάγκη αποδείξεις για να καταλάβεις αν τα λεγόμενα κάποιου είναι αληθή ή ψευδή (δηλαδή να έχεις το θάρρος να στηρίξεις τη λογική, το μυαλό και την ενσυναίσθησή σου χωρίς κάποιον ή κάτι να τα επιβεβαιώνει).
Η αυτοπεποίθηση προκύπτει ανν (sic) βρίσκεσαι σε απόλυτη επαφή με το παρόν, τον εαυτό και την αλήθεια. Δεν σχετίζεται με τους στόχους, τα επιτεύγματα, την καλή ή κακή εμφάνιση. Δεν σχετίζεται με το πόσο «αγαπάς τον εαυτό σου», ούτε με το πόσο «αποδέχεσαι και προσπαθείς να βελτιώσεις τα ελαττώματά σου» και σίγουρα δεν έχει καμία σχέση με τις επιτυχίες ή αποτυχίες σου (αν αποκτήσεις αυτοπεποίθηση, το κόνσεπτ «επιτυχία» και «αποτυχία» δεν θα υπάρχει πλέον στη ψυχή σου, ούτε καν στο λεξιλόγιό σου). Αυτοπεποίθηση είναι η γενναιότητα να κάνεις κάτι όσο λάθος κι αν φαίνεται σε κάποιον άλλο. Είναι η εμπιστοσύνη στο ένστικτο και πως ότι σου συμβεί είναι δική σου ευθύνη, επομένως είσαι σε θέση να το στηρίξεις. Και ούτε πρόκειται να το μετανιώσεις ποτέ, ακριβώς γιατί έκανες αυτό που πίστευες ότι έπρεπε να κάνεις. Σημαίνει η σκέψη «τι θα πει ο κόσμος» να μην υπάρχει για σένα σαν έννοια.
Αυτοπεποίθηση είναι η συνεχής αυτοβελτίωση όταν δεν σχετίζεται με κανέναν άλλον άνθρωπο πέρα απ' τον εαυτό. Αν σχετίζεται με οποιονδήποτε τρόπο με οποιονδήποτε άνθρωπο δεν είναι αυτοπεποίθηση, είναι ακούσια υποκρισία και έχει επιβεβαιωμένα αρνητικά αποτέλεσματα (αίσθηση ματαιότητας, αδικαιολόγητη απαισιοδοξία, μοιρολατρεία, ευθυνοφοβία και όλες τις ψυχοσωματικές συνέπειες που αυτά συνεπάγονται).
Μια «μεγάλη» μύτη, τα λίγα χρήματα, οι συνεχείς «επαγγελματικές αποτυχίες», η κακή παιδική ηλικία και κάθε τί άλλο τυραννάει έναν άνθρωπο, δεν είναι ο λόγος που έχει χαμηλή αυτοπεποίθηση, ούτε στοχεύοντας σε αυτά πρόκειται να τη βελτιώσει.
Το πρώτο βήμα για έρθει κανείς/μιά λίγο πιο κοντά στην έννοια της πίστης στον εαυτό, είναι η πάταξη του εγωισμού. Δεν μπορείς να έχεις αυτοπεποίθηση όταν νιώθεις πως η ζωή σου χρωστάει, γιατί δεν μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη του να χρωστάς εσύ κάτι στον εαυτό σου.
Βασική προϋπόθεση για να συμβούν όλα αυτά είναι η πίστη ως έννοια, ως ικανότητα, ως ανθρώπινο χαρακτηριστικό, ως εγκεφαλική διεργασία, ως τρόπος σκέψης, ζωής και δράσης. Συνειδητοποιώντας τη νέα αυτή νοοτροπία, η πολυσυζητημένη «πίστη στον εαυτό» ως ορισμός της αυτοπεποίθησης αποκτά πλέον νέα νοήματα...
❃❃❃
Philomαtheia 08 Μαρτίου 2022
Προϋπόθεση για ανάγνωση η εξής παραδοχή: ο καθηγητής δεν είναι ο μισητός απολίτιστος τύραννος, όπως τείνουν άλλοι, οι πραγματικοί υπαίτιοι, να χαρακτηρίζουν.
Το να είσαι καθηγητής είναι δύσκολο. Όχι τόσο λόγω της σωματικής κούρασης (που εύκολα κάποιος χειρώνακτας θα μπορούσε να προβάλει ως αντεπιχείρημα) αλλά λόγω του λειτουργήματος και του κοινωνικού ρόλου που ο καθηγητής ενστερνίζεται. Οι καθηγητές, όταν αναλαμβάνουν αυτή την ευθύνη για τους σωστούς λόγους, αντιμετωπίζουν καθημερινά ψυχικά γρονθοκοπήματα, γυρίζουν στο σπίτι σχεδόν αναίσθητοι από απογοήτευση και αγανάκτηση. Και αυτό γιατί;
Γιατί η κοινωνία έχει μάθει να επιρρίπτει ευθύνες σε κάθε άλλο παρά στον υπεύθυνο. Οι καθηγητές αναγκάζονται να μεταχειριστούν παιδιά κακομαθημένα, μόνα, πληγωμένα, ανασφαλή, αναγκάζονται να αναλάβουν ρόλο γονέα (και πολλές φορές φίλου ή ψυχολόγου!) προκειμένου να σώσουν όσο πιο αποτελεσματικά μπορούν, όσες περισσότερες παιδικές ψυχές γίνεται.
Ακολουθεί η μαρτυρία της Jessica Gentry, πρώην νηπιαγωγού στο Stone Spring Elementary School της Virginia, όπως παρατίθεται από έμμεση πηγή:
«Είναι πιο εύκολο για τους ανθρώπους να πιστεύουν, ότι έφυγα από τη διδασκαλία λόγω του χαμηλού μισθού. Ήταν πιο εύκολο για τον πρώην διευθυντή μου να πιστεύει, ότι έφυγα επειδή βρήκα κάτι άλλο που με πάθιαζε περισσότερο. Πολλοί μου είπαν, να αφήσουν τον καθένα να πιστεύει ό,τι θέλει. Δεν είμαι, όμως, τέτοιος άνθρωπος.
Θέλετε να σας πω γιατί οι άνθρωποι που ξεχειλίζουν από πάθος για την διδασκαλία καταλήγουν να φεύγουν τρέχοντας από αυτό το επάγγελμα;
Η παλιά δικαιολογία «τα παιδιά έχουν αλλάξει» -όχι δεν έχουν αλλάξει τα παιδιά! Οι ΓΟΝΕΙΣ έχουν αλλάξει. Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ έχει αλλάξει. Τα παιδιά είναι απλά τα αθώα θύματα αυτού. Οι γονείς δουλεύουν ατελείωτες ώρες, απορροφώνται από τις συσκευές τους, αφήνουν τα παιδιά σε ασταθείς οικογενειακές καταστάσεις, έχουν τραγικές επιρροές από τα social media… και εμείς πετάμε την δικαιολογία, ότι τα ΠΑΙΔΙΑ έχουν αλλάξει; Τι περιμέναμε ότι θα κάνουν; Τα παιδιά συμπεριφέρονται με τον χειρότερο τρόπο, στο περιβάλλον στο οποίο νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια. Τεστάρουν «τα νερά» στο περιβάλλον στο οποίο ξέρουν, ότι τα λάθη και η κακή συμπεριφορά τους θα αντιμετωπιστούν με καλοσύνη και ασφάλεια.
Όσο για τα παιδιά με καλή συμπεριφορά, αυτά ξεσπούν στα σπίτια τους, γιατί νιώθουν εκεί πιο ασφαλή. Τα παιδιά που πετούν κάτω τα θρανία στο σχολείο; Δεν νιώθουν ότι είναι ασφαλή να το κάνουν αυτό στο σπίτι τους. Οι τάξεις μας είναι το πρώτο μέρος στο οποίο έχουν ακούσει τη λέξη «όχι», στο οποίο τους έχουν τεθεί όρια, στο οποίο τους έχει δοθεί αγάπη μέσω του σεβασμού. Κατά τ’άλλα, «τα παιδιά έχουν αλλάξει».
Και ενώ όλα αυτά συμβαίνουν, η δική μας αντίδραση είναι ότι «Χρειάζεται να είμαστε Σχολείο του 21ου αιώνα». 1 προς 1 μαθητής-τεχνολογία. Οκ! Οπότε ας ξεχάσουμε τα βασικά της δημιουργίας ανθρώπινων σχέσεων και της βιωματικής μάθησης. Τα παιδιά μας δυσκολεύονται τρομερά να «διαβάσουν» κοινωνικά μηνύματα και να σταθούν όπως πρέπει στον κοινωνικό περίγυρο. Ας τους πετάξουμε, λοιπόν, μια ακόμα συσκευή στα μούτρα, γιατί αυτό θα δείχνει ωραίο στη σελίδα του σχολείου μας. Κατά την διάρκεια ενός interview, ένας διευθυντής με ρώτησε «με την τεχνολογία πώς τα πας; Είναι σημαντικό αυτό για το σχολείο μας.» Εεε… τους διαβάζω παραμύθια που μιλούν για υπολογιστές… Πάντως με τα παιδιά τα πάω πολύ καλά!
Και αφού η τεχνολογική μας προσέγγιση δεν δείχνει να λειτουργεί, οι δάσκαλοι χρειάζονται περισσότερη εκπαίδευση. Οπότε, ας αφιερώσουμε μερικά απογεύματα σε σεμινάρια εντελώς άχρηστα ως προς την ποιότητα διδασκαλίας. Την περασμένη εβδομάδα, εμείς οι νηπιαγωγοί, χάσαμε ένα ολόκληρο πρωινό μαθήματος για να δώσουμε ένα τεστ μαθηματικών…
Αντί να καθιστούμε τους γονείς υπόλογους και να τους μάθουμε να λειτουργούν ως πραγματικοί γονείς, έχουμε υιοθετήσει μια λογική εξυπηρέτησης πελατείας. Μην τυχόν και τους στεναχωρήσουμε, μην και δεν είμαστε 24 ώρες το 24ωρο διαθέσιμοι. Ξέρετε πόσες φορές με έχουν στήσει γονείς στις συναντήσεις του σχολείου και μετά ζητούν να με δουν ό,τι ώρα βολεύει τον καθένα; Και με προσβάλουν αν τυχόν τους πω ότι δεν μπορώ. Το ξέρετε ότι υπάρχουν γονείς που μου έχουν πει ότι δεν μου επιτρέπεται να λέω στο παιδί τους «όχι»;
Η πνευματική και σωματική μου υγεία ήταν σε κίνδυνο ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ. Γνωρίζοντας, ότι το παιδί σας χρειάζεται και του αξίζoυν περισσότερα από όσα παίρνει. Αφιερώνοντας άπειρο χρόνο σε συναντήσεις με τους υπόλοιπους εκπαιδευτικούς και διευθυντές, ζητώντας τους περισσότερη στήριξη, μόνο και μόνο για να ακούμε την απάντηση «καλά, μη χάνετε και τον ύπνο σας γι’αυτά!» Όταν ΑΓΑΠΑΣ τα παιδιά σου και έχεις ΠΑΘΟΣ για την αποστολή σου, τα μηνύματα αυτά σε διαλύουν.
Τα βλέπεις να έρχονται στο σχολείο με βρώμικα ρούχα, γνωρίζοντας ότι στο σπίτι τους επικρατεί χάος και ότι χρειάζονται περισσότερα από όσα μπορείς να τους δώσεις σε μία τάξη 21 παιδιών με όλο και λιγότερη στήριξη, με παιδιά να μιλούν διαφορετικές γλώσσες, με κάποια να αντιμετωπίζουν αναπηρίες… σε διαλύει. Πνίγουμε τα συναισθήματά μας. Γινόμαστε αναίσθητοι για να αντέξουμε. Ή είμαστε γεμάτοι νεύρα σε τέτοιο βαθμό που οι οικογένειές μας υποφέρουν.
Γι’ αυτό, λοιπόν, παραιτήθηκα. Συνειδητοποίησα τελικά, ότι δεν μπορείς να τα σώσεις όλα. Δεν μπορείς ούτε 21 παιδιά να βοηθήσεις, αν δεν είσαι εσύ η ίδια υγιής. Αν η πνευματική και σωματική σου υγεία δεν σε στηρίζουν, δεν είσαι καλή ούτε για 21 παιδιά. Έφυγα, λοιπόν, και για όλα τα παραπάνω, και για το ότι ήμουν 46 ημέρες άρρωστη ανά έτος, για τις οποίες φυσικά δεν πληρωνόμουν… Δεν έφυγα για καλύτερο μισθό.
Αποφάσισα να αρχίσω με το 1 μου παιδί στο σπίτι και να δουλέψω για να βοηθήσω άλλες μαμάδες να μπορούν να βρίσκονται στο σπίτι για τα παιδιά τους, αλλά και να κάνω καλύτερη τη ζωή των 21 παιδιών στα σπίτια τους, όταν επιστρέφουν σε αυτά μετά το σχολείο. Μπορεί να έφυγα από την τάξη, αλλά βρήκα έναν άλλον τρόπο να υπερασπίζομαι αυτά τα παιδιά, με τρόπο που δεν με αφήνει άδεια και άχρηστη προς τους άλλους…»
Είναι προφανές ότι δεν είναι όλοι οι καθηγητές άγιοι. Υπάρχει ανάμεσά τους τόσο μεγάλη διαφορετικότητα, διαβάθμιση, ποικιλία στην διαστρωμάτωση και αξιακή κλιμάκωση, όπως υπάρχει σε κάθε άλλον επαγγελματικό ή μη τομέα της σύγχρονης κοινωνίας. Προφανώς δεν είναι όλοι οι καθηγητές άξιοι και αντάξιοι του λειτουργήματός τους στον ίδιο βαθμό, προφανώς και δυστυχώς υπάρχουν δάσκαλοι διεφθαρμένοι, προφανώς δεν έχουν όλοι συνειδητοποιήσει την τεράστια ευθύνη τους, ή πιθανόν να μην τους νοιάζει.
Ο σκοπός δεν είναι να ούτε η απαλλαγή από τις ευθύνες τους, αλλά ούτε η άδικη και περιττή απομυθοποίηση. Ο σκοπός είναι να γίνει κατανοητό πως ο δάσκαλος δεν είναι γονέας του μαθητή του. Και σίγουρα δεν έχει κανένα λόγο να χαϊδεύει τα αυτιά στον κανακάρη κανενός. Καμία «πριγκίπισσα» κανενός μπαμπά και κανένας «λεβέντης» καμίας μαμάς δεν έχει κανένα δικαίωμα σε ειδική μεταχείριση, ούτε αξίζει περισσότερο από τον γιο ή την κόρη του μπακάλη, του οικοδόμου, του άνεργου.
Μάθετε να είστε γονείς, για να μπορούμε να είμαστε καθηγητές με την ησυχία μας. Αγαπάμε τα παιδιά σας, αλλά δεν μπορούμε να τα αγαπάμε ως γονείς, ούτε να επωμιζόμαστε την ευθύνη της ανατροφής τους. Όπως αναφέρει μια πολύ συχνή ανάρτηση στα κοινωνικά δίκτυα:
«Θυμίζουμε στους γονείς πως τα παιδιά τους πρέπει να μαθαίνουν στο σπίτι τις Μαγικές Λέξεις:
Καλημέρα Καλησπέρα Παρακαλώ Θα μπορούσα; Συγνώμη Ευχαριστώ
Στο σπίτι επίσης πρέπει να μαθαίνουν:
Να είναι τίμιοι Να μην λένε ψέματα Να είναι ευθείς Να είναι συνεπείς Να μην βρίζουν Να είναι αλληλέγγυοι Να σέβονται τους φίλους, τους ηλικιωμένους και τους δασκάλους
Πρέπει στο σπίτι πάντα να μαθαίνουν:
Να είναι καθαροί Να μην μιλάνε με γεμάτο το στόμα Να μην πετάνε σκουπίδια Στο σπίτι επίσης πρέπει να μαθαίνουν: Να έχουν οργάνωση Να φροντίζουν τα πράγματά τους Να μην πειράζουν τα πράγματα των άλλων
Εμείς εδώ στο σχολείο τους μαθαίνουμε:
Μαθηματικά, φυσική, χημεία, γεωγραφία, ιστορία, γλώσσες, και ενισχύουμε αυτά που έχουν μάθει στο σπίτι σας!!»
Σταματήστε να απαιτείτε από τους δασκάλους να προσαρμοστούν στις παιδαγωγικές αντιλήψεις σας και εμπιστευθείτε τον θεσμό που έχετε επιλέξει για την μόρφωση των παιδιών σας. Εφόσον η πλειοψηφία των γονέων εν Ελλάδι επιλέγει και επικροτεί την ύπαρξη δημόσιας παιδείας, γιατί η ίδια αυτή πλειοψηφία τείνει να την ευτελίσει, να την επικρίνει, να τη διαλύσει συθέλεμα, στοχοποιώντας τον πιο αδύναμο κρίκο αυτής της αλυσίδας, τον καθηγητή, ο οποίος είναι ο πρώτος που πλήττεται από τις ατασθαλίες του εκπαιδευτικού συστήματος και είναι παραταύτα αδύνατο να αλλάξει το παραμικρό; Καμία επανάσταση δεν πέτυχε στοχεύοντας τον αδύναμο.
Το σχολείο δεν είναι το μέρος που στέλνετε τα παιδιά σας για να έχετε χρόνο να κάνετε τιςδουλειέςσας. Το σχολείο φροντίζει τους εγκεφάλους των πιο έξυπνων, ικανών, αποδοτικών, αποτελεσματικών, άφθαρτων και αξιόπιστων ανθρώπων του πλανήτη, των νέων ανθρώπων! Φροντίστε τους ανθρώπους που φέρατε στον κόσμο, και αφήστε εμάς να αναλάβουμε το πνεύμα και την καθοδήγηση στους ατέρμονους λαβυρίνθους την γνώσης και της αγάπης για αναζήτηση.
Υπερ αδυνάτων καθηγητών... Να ξέρετε ότι δεν κάνετε λάθος! Συνεχίστε με πάθος να κάνετε αυτό που αγαπάτε, ώστε οι νέοι άνθρωποι να καταφέρουν όλα όσα στα οποία η σύγχρονη γενιά γονέων απέτυχε παταγωδώς.
Η ζωή δεν είναι γρήγορη, δεν προσπαθεί να σου ξεφύγει και να ξεγλιστρήσει απ΄ τη συνείδησή σου. Δεν σε εμπαίζει. Ο χρόνος δεν είναι αμείληκτος και δεν τιμωρεί. Ο χρόνος εν τέλει δεν είναι λίγος.
Το «δεν έχω χρόνο» είναι σε άμεση συνάρτηση με το «τι θέλω να κάνω στον συγκεκριμένο χρόνο που έχω». Όταν δεν ξέρεις τι θέλεις να κάνεις, θες δηλαδή να τα κάνεις όλα για να έχεις περισσότερες πιθανότητες να κάνεις αυτό που πραγματικά θες να κάνεις αλλά δεν το ξέρεις ότι το θες, τότε αναπόφευκτα δεν έχεις χρόνο να κάνεις σχεδόν τίποτα.
Έχεις δικαίωμα να θες να κάνεις μόνο όσα σου ορίζει ο χρόνος που έχεις εκ φύσεως. Αν λοιπόν έχεις εκ φύσεως, για παράδειγμα, 100 χρόνια ζωής, έχεις δυνατότητα να κάνεις πάρα πολλά πράγματα, όχι όμως περισσότερα απ' όσα σου ορίζουν τα 100 σου χρόνια.
Η ματαιότητα της θνητότητας και ο φόβος του θανάτου (που δεν έχεις αποδεχτεί παρά τον σκληρό και τραχύ σου χαρακτήρα) είναι βασικοί παράγοντες στην αδυναμία διαχείρισης του χρόνου, αλλά δεν είναι οι μόνοι. Η υπερπροβολή στα κοινωνικά δίκτυα μιας υπερζωής, υπερκαταναλώνοντας, υπερταξιδεύοντας, υπερτρώγοντας, υπερχαζεύοντας, υπερθαυμάζοντας και υπεραποβλακώνοντας, έχει αδιαμφισβήτητα συμβάλει στον υποβιβασμό και την υπανάπτυξη των με δυσκολία υπό κατασκευή συνειδητών και ασυνείδητων επιθυμιών μας.
Σχεδόν καμία επιθυμία σου δεν είναι δική σου πεποίθηση. Είναι επιθυμία που ρίζωσε έξωθεν. Ζεις ασυνείδητα, όπως σου πρόσταξαν (υπό τη σκέπη της πρότασης) άλλοι.
Δεν είναι δυνατόν να θες
και καριέρα,
και ταξίδια,
και οικογένεια,
και απομόνωση,
και κοινωνικότητα,
και τεμπελιά,
και εισόδημα,
και αναρχία,
και τάξη,
και μόρφωση,
και τέχνη,
και γνώση,
και άγνοια,
και ό,τι άλλο θεωρείς άξιο να ζει κανείς με αυτό,
και να τα πληροίς όλα στον ίδιο βαθμό, ώστε να μην νιώθεις ότι κάτι από αυτα υπολείπεται, να μην νιώθεις δηλαδή την αποτυχία επίτευξης κάποιου τόσο σημαντικού στόχου ζωής. Μα το λάθος σου είναι το εξής: το βέλος φεύγοντας απ' το τόξο έχει έναν στόχο, μία κατεύθυνση, ένα σημείο βολής. Η επιτυχία ή αποτυχία είναι επόμενο βήμα, και διαχειρίζεται αναλόγως. Μα δεν μπορείς να έχεις ένα τόξο, ένα βέλος, και να θες με το ζόρι να πέσει σε πολλές κατευθύνσεις ταυτόχρονα, με την ίδια επιτυχία σε όλες. Ένα βέλος τη φορά.
Και όσον αφορά το βέλος της ζωής, έχεις μόνο ένα βέλος. Επίλεξε με βάση τις πεποιθήσεις σου τί θα το κάνεις, και πώς θα πετύχεις τον στόχο όσο καλύτερα μπορείς. Μα μην απατάσαι ότι έχεις περισσότερα από ένα (δεν χωράνε πολλές ζωές σε μία). Όταν ζεις σαν να έχεις πολλά βέλη, είσαι καταδικασμένος να μην σου φτάνει ο χρόνος. Γιατί δεν μπορείς να αποδεχτείς ότι το μόνο που έχεις είναι το εδώ και τώρα, που όλα μαζί (τα εδώ και τα τώρα) συναποτελούν το βέλος της ζωής σου.
Μην το κατακερματίζεις, γιατί αυτό που θα φτάσει στο τέλος θα είναι τα πολλά, τσακισμένα κομμάτια του.
Philomαtheia 05 Φεβρουαρίου 2022
Για όλους τους εφήβους και όλες τις έφηβες που χρειάζονται ένα φίλο, μια αδερφή, έναν γονιό ή απλά κάποιον να τους χτυπήσει απαλά στην πλάτη και να τους πει “όλα θα πάνε καλά”.
Συμβουλές, facts και χαστούκια συνειδητοποίησης που όλοι και όλες οι ενήλικοι/ες
ευχόμασταν να μας είχαν πει νωρίτερα.
(χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά)
❃❃❃
Α. Συμβουλές 1. Μην στείλεις αυτή τη φωτογραφία
Το «αποκλείεται να συμβεί σε εμένα, χιλιάδες άτομα το κάνουν» δεν ίσχυε ποτέ. Μην στείλεις την φωτογραφία που σου ζητά κάποιος/α στο ίντερνετ, ειδικά αν τον/την γνώρισες μέσω αυτού. Ειδικά την γυμνή φωτογραφία που σκέφτεσαι ότι δεν πειράζει να στείλεις γιατί δεν φαίνεται το πρόσωπό σου ή γιατί «τον/την ξέρεις, δεν θα έκανε ποτέ κάτι που θα σε έκανε να νιώσεις άβολα». Πειράζει. Γενικά με τις φωτογραφίες, μην. Θα συμβεί και σε σένα, αργά ή γρήγορα, αγόρι ή κορίτσι. Μην νομίζεις ότι το διαδικτυακό «δεν μετράει».
Χώρισες; Η παρέα σου σε παράτησε; Ο καλύτερός σου φίλος ή η καλύτερή σου φίλη σε αντικατέστησε; Πονάει αλλά πρέπει να το αποδεχτείς. Δεν έχεις εσύ κάποιο πρόβλημα, ούτε αυτοί ήταν υποχρεωμένοι να είναι μαζί σου για πάντα. Η απόρριψη είναι επιλογή, και πρέπει να σέβεσαι τις επιλογές των ανθρώπων, γιατί έχουν ακριβώς τα ίδια δικαιώματα με εσένα στην αυτοδιάθεση (=στο να κάνουν με τον εαυτό τους ό, τι θέλουν, χωρίς να επηρεάζονται από τα πρέπει των άλλων). Μάθε να ζεις με την απόρριψη γιατί θα την αντιμετωπίζεις σε όλη σου τη ζωή, όσο πετυχημένος/η, έξυπνος/η ή ευπαρουσίαστος/η κι αν είσαι. Δεν αρέσουμε σε όλους και όλες, και ειλικρινά αυτό είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου.
3. Μην αποφασίζεις με άξονα τους φίλους και τις φίλες σου
Καλά τα φιλαράκια στα σχολικά χρόνια, αξέχαστε στιγμές, γέλια και κλάματα, όμως η ζωή είναι πολλά περισσότερα από τα 4-5 χρόνια εφηβείας. Είσαι υποχρεωμένος/η να το δεις, και να πράττεις με βάση το καλό για σένα, και όχι αυτό που δεν θα «ξεβολέψει» το παρεάκι σου (που, κατά πάσα πιθανότητα, δεν θα έχεις σε λίγα χρόνια από τώρα). Από όλους αυτούς τους φίλους και τις φίλες που φοβάσαι μην απογοητεύσεις με τις επιλογές σου, είναι ζήτημα αν θα μείνει ένας ή μία Αυτή τη στιγμή εσύ είσαι το πιο σημαντικό άτομο στη ζωή σου, αυτό που πρέπει να προστατεύσεις και να βελτιώσεις πάση θυσία.
4. Αποταμίευσε
Αν σου περισσεύουν 0,20€ απ' το κολατσιό στο σχολείο, μην πάρεις 2 τσίχλες. Άστα στην άκρη, και στο τέλος του μήνα θα μπορέσεις να αγοράσεις τα hands free που (για άλλη μια φορά) έχασες. 😝 Η αποταμίευση είναι ο μόνος τρόπος να μην σου λείψει ποτέ τίποτα, είτε έχεις λίγα είτε πολλά χρήματα. Μην είσαι σπάταλος/η, μην πετάς πράγματα επειδή τα βαρέθηκες. Κάθε υλικό έχει αξία. Μην κάνεις αυθόρμητες αγορές και αγορές υπό πίεση. Τα λεφτά είναι το χειρότερο πράγμα του κόσμου ανά τους αιώνες, κάνε ό, τι μπορείς για να μην σε δεσμεύουν, να νιώθεις ελεύθερος είτε έχεις πολλά, είτε λίγα. Να είσαι ολιγαρκής και αυτάρκης και δε θα σου λείψει ποτέ τίποτα.
5. Διάβασε
Διάβασε για το σχολείο, για το φροντιστήριο, για τα αθλητικά, για τα κουτσομπολιά, διάβασε βιβλία, περιοδικά, εφημερίδες, διάβασε τις ετικέτες των σαμπουάν και της σοκολάτας που θα φας, και γενικά ό, τι έχει γράμματα διάβασέ το. Η πληροφορία είναι το πιο σημαντικό πράγμα, αρκεί να την έχεις, και, όταν χρειαστεί, να την αξιοποιήσεις. Διαβάζοντας, επίσης, ενεργοποιείς κατά τέτοιον τρόπο τον εγκέφαλό σου, που κυριολεκτικά γίνεσαι πιο έξυπνος/έξυπνη! (όχι, δεν θα σου βάλω πηγή γιατί δεν θα την διαβάσεις, να ψάξεις μόνος σου όπως πρέπει να κάνεις με το καθετί δεν σου αποδεικνύεται).
6. Πέτα το smartphone
Μια ώρα πριν κοιμηθείς και μια ώρα αφού ξυπνήσεις απαγορεύεται να χρησιμοποιείς το κινητό (όχι μόνο γιατί θα χρειάζεσαι γυαλιά απ' τα 22 σου). Το scrolling στα social είναι καταθλιπτικό, ανούσιο, εθιστικό, κακουργηματικό για τον εγκέφαλο και τον ψυχισμό (αν δεν με πιστεύεις δοκίμασε και μόνος ή μόνη σου σου). Δες το βίντεο από Καθημερινή Φυσικήτώρα! (μετά από αυτό το άρθρο προφανώς). Δεν χρειάζεσαι τα social για να επικοινωνείς (πληρώνεις που πληρώνεις για data, μπορείς να πληρώνεις για χρόνο ομιλίας και sms). Αν έχεις την τύχη να έχεις πρόσβαση σε PC, laptop ή tablet, πέτα τελείως το smartphone! Υπάρχουν αξιολάτρευτα κινητά με κουμπάκια, που έχουν και φιδάκι! 😆 (Διάβασε εδώ το νούμερο 5).
7. Μην θεωρείς τίποτα δεδομένο
❃❃❃
Β. Facts
1. Οι βαθμοί του σχολείου ΔΕΝ καθορίζουν την επιτυχία στα επαγγελματικά
Ακόμα και στο Harvard να θες να δουλέψεις, μπορείς να το κάνεις χωρίς να έχεις 20/20 μέσο όρο στο λύκειο. Οι καλοί βαθμοί επί του παρόντος εξασφαλίζουν απλά την εισαγωγή σου σε κάποιο ελληνικό πανεπιστήμιο, όχι την επιτυχία σου σε αυτό, στο αντικείμενό του, στο επάγγελμα που θα ακολουθήσεις και την ευτυχία που θα αναζητάς μέσω αυτού. Οι καλοί βαθμοί είναι απλά ένα μέσο με το οποίο μπορείς να φτάσεις σε συγκεκριμένους προορισμούς. Όταν τα ενδιαφέροντά σου δεν έχουν σχέση με τους προορισμούς αυτούς, γιατί να σε ενδιαφέρει η βαθμολογία στο σχολείο; Καλοί βαθμοί δεν συνεπάγονται επιτυχία, και κακοί βαθμοί δεν συνεπάγονται αποτυχία: μπορείς να κάνεις οτιδήποτε θελήσεις, αρκεί να καλλιεργείς τα απαραίτητα προσόντα.
2. Κανείς δεν ασχολείται με τη μύτη σου
Ναι, η μύτη μεγαλώνει απότομα στην εφηβεία και ναι, όλο και κάποιος θα το παρατηρήσει. Και; Σε λίγα χρόνια που θα ολοκληρωθεί η ανάπτυξή σου θα υπάρξει και πάλι συμμετρία στο πρόσωπό σου. Κανείς δεν γεννιέται με χαρακτηριστικό που δεν του ταιριάζει, γιατί, για να μην σου ταιριάζει, σημαίνει ότι το συγκρίνει με κάτι άλλο που «θα έπρεπε» να είναι. Όμως μόνο εσύ είσαι εσύ, οπότε όπως κι αν είσαι εξωτερικά, είσαι σωστός και σωστή! Μόνο στη σύγκριση με κάτι άλλο έχουμε λάθη στην εμφάνισή μας. Γενικά μην ασχολείσαι τόσο με την εμφάνισή σου. Όπως αναφέρει και η Κωνσταντίνα Αδαμάκη σε σχετικά της βίντεο, «κανείς δεν ασχολείται μαζί σου τόσο όσο εσύ».
3. Το να είσαι nerd είναι cool
Το να διαβάζεις πολύ, να γράφεις άριστα συνέχεια, να σε ενδιαφέρει η γνώμη των καθηγητών σου και να είσαι συνέχεια πρώτος δεν είναι απαραίτητα κάτι κακό. Προφανώς το μέτρο και η ισορροπία είναι το κλειδί, και προφανώς αυτή η συμπεριφορά πρέπει να πηγάζει από την ψυχή σου (και όχι από τους γονείς σου). Η πρωτιά δεν είναι κακή, ούτε η αριστεία. Αρκεί να συνοδεύεται από αρετή και όχι από αλαζονεία. Δεν κοροϊδεύουν όλοι τα «φυτά» της τάξης, κάποιοι τα θαυμάζουν και τα έχουν ως πρότυπο. Αν σου αρέσει το διάβασμα και το σχολείο, το να είσαι αυτό το πρότυπο είναι κατι το αξιέπαινο.
4. Η διατροφή επηρεάζει την ψυχική υγεία (δεν έχεις κατάθλιψη)
Ο οργανισμός είναι ένα εργαστήριο χημείας. Εσύ είσαι ο/η επιστήμονας/ισσα που ανακατεύει διάφορα υλικά, τα τρόφιμα. Τα τρόφιμα είναι τα χημικά συστατικά (κυριολεκτικά, όχι μεταφορικά), που όταν ανακατεύονται δημιουργούν άφθονες χημικές αντιδράσεις. Οι χημικές αντιδράσεις έχουν διάφορα αποτελέσματα στον οργανισμό, όπως είναι η καύση, η εφίδρωση, η ανάπτυξη, ακόμα και η τροφική δηληληρίαση (όταν κάποιο τρόφιμο-χημικό είναι επιβλαβες για τον οργανισμό). Η διάθεση ανήκει σε όλη αυτή τη διεργασία (δεν σχετίζεται με κάτι αόρατο, άπιαστο και άυλο, αλλά με συγκεκριμένες χημικές ουσίες του σώματος). Η πίτσα, το πιτόγυρο, η κρέπα, τα chips, τα συσκευασμένα τρόφιμα, η ζάχαρη, τα συντηρητικά, όταν καταναλώνονται συχνά, δημιουργούν ή ενισχύουν την κατάθλιψη, ακριβώς γιατί πυροδοτούν συγκεκριμένες χημικές αντιδράσεις.
❃❃❃
Γ. Χαστούκια συνειδητοποίησης
1. Η οικογένειά σου είναι αυτή που φτιάχνεις
Μη ντρέπεσαι για τους γονείς σου, μην εύχεσαι να ήταν διαφορετικοί, μην λυπάσαι που δεν έζησες τα παιδικά χρόνια που ονειρευόσουν και μην κρίνεις την οικογένειά σου, γιατί η οικογένειά σου είναι αυτή που εσύ θα φτιάξεις με τον άνθρωπο που εσύ θα επιλέξεις. Θα ορίσεις τους δικούς σου κανόνες (είτε θες είτε δεν θες να μιμηθείς το πρότυπο των γονιών σου) και αυτή θα είναι η ομάδα σου, η δύναμή σου. Από αυτούς θα εξαρτάσαι και αυτοί θα εξαρτώνται από σένα. Η καταγωγή είναι σημαντική, ακόμα και αν είναι η χειρότερη. Η οικογένεια που ζείς τώρα είναι η οικογένεια των γονιών σου, αυτή που εκείνοι έφτιαξαν με τον τρόπο που ήθελαν. Και όταν θελήσεις να κάνεις κάτι δικό σου, μια δική σου οικογένεια, θα την ορίσεις όπως ακριβώς θες εσύ. Δεν δεσμεύεσαι από την οικογένεια από την οποία κατάγεσαι. Η οικογένεια μας μεγαλώνει με τα απαραίτητα εφόδια για να μπορέσουμε να φύγουμε, όχι για να μας κρατήσει ψυχικά και νοητικά φυλακισμένους για πάντα.
2. Δεν φταίει κανείς άλλος/καμία άλλη πέρα από σένα
Υπάρχει η τύχη, αλλά δεν φταίει αυτή για τίποτα. Σε απογοήτευσαν, αλλά έφταιγε το ότι εσύ περίμενες πράγματα από εκείνους/ες (και αυτοί/ές είχαν δικαίωμα να μην ικανοποιήσουν τις προσδοκίες σου). Η μοίρα δεν προϋπάρχει, αλλά δημιουργείται την ώρα που την πράττεις. Οι αντιδράσεις και η οπτική σου είναι αυτές που καθορίζουν πόσο σε επηρεάζει κάθε δυσάρεστη κατάσταση στη ζωή σου. Ο τρόπος που αντιμετωπίζεις τη ζωή. Όταν νομίζεις ότι όλα γίνονται για σένα, φταις για καθε δευτερόλεπτο δυστυχίας σου. Η ευτυχία είναι επιλογή. Όταν δεν την επιλέγεις, φταις. Θα σου πάρει χρόνια να το αντιληφθείς και να το πράξεις, αλλά κάποιος/α έπρεπε να στο πει. 💗
3. Δεν είναι όλοι και όλες φίλοι και φίλες σου
Μεγαλώνοντας όλο και περισσότεροι θα σε αντιπαθούν και όλο και λιγότεροι θα σε συμπαθούν. Είναι απαισιοδοξο αλλά δεν είναι απλά μια άποψη, είναι κάτι που παρατηρείται. Ειδικά δε αν είσαι ευτυχισμένος και επιτυχημένος (κατά τα μέτρα σου). Η λύση δεν είναι να μην εμπιστεύεσαι κανέναν, απλά να έχεις υπόψη ότι όλοι όσοι σε περιτριγυρίζουν δεν θέλουν απαραίτητα το δικό σου καλό.
4. «Υγεία» και «ασθένεια» δεν είναι αυτό που νομίζεις
Αμφισβήτησε, ερεύνα, διερωτήσου, προσπάθησε να δώσεις δικές σου απαντήσεις. Μην υιοθετείς τις γνώμες των άλλων, ή τις γνώμες που ακούς συχνά. Εμπιστεύσου τη δύναμη της γνώσης και της λογικής. Εμπιστεύσου τον εαυτό σου. Άκου τι έχει να σου πει. Διάβασε. Θέλε να είσαι υγιής, μάθε πώς να είσαι. Οι απαντήσεις βρίσκονται κυριολεκτικά στο χέρι σου (αν είναι να μην πετάξεις το smartphone, αξιοποίησέ το σωστά). Μάθε να σου αρέσει να είσαι υγιής, όχι να ακολουθείς μόδες για μια δήθεν υγεία που το μόνο που θα καταφέρει είναι να φέρει λεφτά σε κάποιου/ας τη τσέπη (οποιαδήποτε ομοιότητα με την σύγχρονη πραγματικότητα είναι συμπτωματική και χωρίς αυτή να επιδιώκεται).
Computer addiction | Από τον δημιουργόAlexas_Fotosτου Pixabay
Να είσαι καλά, να προσέχεις τον εαυτό σου, να μείνεις μακριά από όλους τους εθισμούς και να προσπαθείς να γίνεσαι κάθε μέρα και καλύτερος/η. Μείνε καθαρός/ή και υγιής, μέσα και έξω. Όλος ο κόσμος στηρίζεται πάνω σου. Είσαι το μέλλον του.
Τα σχόλια επί του κειμένου έχουν φιλολογική, γλωσσολογική και παιδαγωγική χροιά, και ουδεμία σχέση έχουν με πολιτικές κατευθύνσεις. Σημειώνονται με πλάγια γραφή (για το πρωτότυπο κείμενο ανατρέξτε στη συνημμένη πηγή).
❃❃❃
«Τρωάδες»ή«Άλκηστις»του Ευριπίδη θα διδάσκονται πλέον οι μαθητές στο γυμνάσιο αντί της«Ελένης»του ιδίου τραγικού. Τα ομηρικά έπη θα διδάσκονται ολόκληρα, ενώ παράλληλα αλλάζουν οι μέθοδοι διδασκαλίας και μειώνεται η ύλη του μαθήματος. Πρόκειται για βασικές αλλαγές που αποτυπώνουν τη φιλοσοφία των νέων προγραμμάτων σπουδών (Π.Σ.) των αρχαίων ελληνικών στο γυμνάσιο, πουπαρουσιάζει η «Κ». Τα Π.Σ. εντάσσονται στον σχεδιασμό που έχει ήδη εξαγγείλει το υπουργείο Παιδείας για συνολικά 166 νέα προγράμματα σπουδών, που θα εφαρμοστούν από το 2022-2023.
Ειδικότερα, μιλώντας στην «Κ» η κ. Μαρία-Ζωή Φουντοπούλου, καθηγήτρια Μεθοδολογίας της Διδασκαλίας της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας στο Παν. Αθηνών και επόπτρια του έργου στο Ινστιτούτου Εκπαιδευτικής Πολιτικής για το νέο πρόγραμμα σπουδών των Αρχαίων στο γυμνάσιο, ανέφερε ότι οι καινοτομίες του εντοπίζονται στα εξής:
— Γίνεται επιπλέον εξορθολογισμός και μείωση της διδακτέας ύλης, εφόσον θα διανέμονται πλέον έξι σχολικά βιβλία (2 σε κάθε τάξη του γυμνασίου) αντί των εννέα (τρία σε κάθε τάξη του γυμνασίου), τα οποία διανέμονταν χωρίς, μάλιστα, να διδάσκονται πολλές φορές. Ωστόσο, από την στιγμή που τα τρία επιπλέον σχολικά βιβλία δεν διδάσκονταν στις περισσότερες περιπτώσεις (πολλοί μαθητές δεν είχε χρειαστεί να τα κατεβάσουν από το ράφι του γραφείου τους) σημαίνει ότι δεν μιλάμε για ουσιαστική μείωση της ύλης, καθώς η τελευταία μειώνεται μόνο τύποις. Τα βιβλία που αποσύρθηκαν απλώς επιβεβαίωσαν τη μη χρήση τους, κάτι που είναι θετικό, εφόσον δεν σπαταλώνται πόροι για μια εικονική ύλη που σπανίως επιτυγχάνεται. Η μέχρι στιγμής απόρριψη ενός σημαντικού, από άποψη περιεχομένου, μέρους της ύλης ωθεί στην υποσυνείδητη υποτίμηση του περιεχομένου της από τους μαθητές, αφού τόσο εύκολα παραγκωνίζεται από τους ίδιους τους διδάσκοντες, με την ανοχή του εκπαιδευτικού συστήματος.
— Αλλάζουν τα προς διδασκαλία κείμενα στα τέσσερα από τα έξι βιβλία και αναθεωρούνται οι προς διδασκαλία ραψωδίες των ομηρικών επών στις Α΄ και Β΄ Γυμνασίου. Συγκεκριμένα, στις Α΄ και Β΄ Γυμνασίου υιοθετείται Ανθολόγιο αρχαιοελληνικών κειμένων σε πρωτότυπη γλωσσική μορφή, διαφορετικών από τα σημερινά, δομημένο σε θεματικά κέντρα, οικεία στα παιδιά της ηλικιακής ομάδας 12-14. Η επαφή των μαθητών με πραγματικά γλωσσικά δεδομένα της ομηρικής ελληνικής είναι εξαιρετικά σημαντική, αφενός γιατί η πλαστή γλώσσα που χρησιμοποιούνταν μέχρι τώρα συσκότιζε την αντίληψη των μαθητών σχετικά με την ποικιλία της ελληνικής γλώσσας, και αφετέρου γιατί δημιουργούσε ψευδείς εικόνες για το ίδιο το γλωσσικό σύστημα (σχεδόν το σύνολο των μαθητών δεν έχουν συνειδητοποιήσει οτι η γλώσσα στην οποία διδάχτηκαν τα ομηρικά έπη δενείναι η γλώσσα στην οποία γράφτηκαν από τον Όμηρο). Στις ίδιες τάξεις, θα διανέμονται ολόκληρα τα ομηρικά έπη (η Οδύσσεια στην Α΄ και η Ιλιάδα στη Β΄ Γυμνασίου), ώστε να μη χάνεται η ολότητα, και θα διδάσκονται χωρίς χάσματα περιεχομένου, άλλοτε περιληπτικά και άλλοτε όχι, όλες οι ραψωδίες. Η αποσπασματική ενασχόληση με οποιοδήποτε έργο, αρχαίο ή νεοελληνικό, ήταν ανέκαθεν ο πιο αναποτελεσματικός τρόπος προσέγγισης ενός κειμένου, με παταγώδη αποτυχία στα μαθησιακά και εκπαιδευτικά αποτελέσματα. Ο μόνος τρόπος να διδαχθεί ένα κείμενο είναι να εξεταστεί ως σύνολο, με έμφαση προφανώς σε ιδιαίτερα σημεία, ανάλογα με την ηλικία και τους μαθησιακούς στόχους των αναγνωστών/μαθητών. Μόνο αν τα ομηρικά έπη διδαχθούν ενιαία θα μπορέσουν οι μαθητές να αντλήσουν τα μέγιστα, διαδικασία με αποδεδειγμένα θετικά αποτελέσματα. Το Πρόγραμμα Σπουδών (ΠΣ) φαίνεται να ακολουθεί το πρότυπο των Πανεπιστημιακών Προγραμμάτων Σπουδών (ΠΠΣ) που επίσης αντιμετωπίζει τα κείμενα ως ολότητες. Το ΠΣ του Γυμνασίου «ανεβαίνει επίπεδο». Οι επιλεχθείσες αποδόσεις των επών στη νέα ελληνική τροποποιούνται συγκριτικά με τις ισχύουσες. Στη Γ΄ Γυμνασίου εισάγεται για πρώτη φορά ο «Αλέξανδρος» του Πλουτάρχου, ένα πλήρες αρχαιοελληνικό κείμενο σε πρωτότυπη γλωσσική μορφή, βιογραφικού περιεχομένου. Στην ίδια τάξη θα επιλέγεται από τον φιλόλογο για διδασκαλία είτε η «Αλκηστις» είτε οι «Τρωάδες».
— Το πρόγραμμα σπουδών αναπτύσσεται παράλληλα με το Π.Σ. της Νέας Ελληνικής, ώστε να αναδεικνύεται ο ενιαίος χαρακτήρας της γλώσσας μας. Η μέχρι τώρα αποκάλυψη -με το σταγονόμετρο!- ελάχιστων πτυχών της ελληνικής γλώσσας παρεμπόδιζε την συνειδητοποίηση της συνέχειάς της στο χρόνο. Είναι σημαντικό να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στην ενότητατης ελληνικής γλώσσας, από την ομηρική ελληνική μέχρι τη δημοτική του σήμερα.
— Υιοθετείται η κοινή διδακτική προσέγγιση των κειμένων είτε σε πρωτότυπη γλωσσική μορφή είτε σε νεοελληνική απόδοση, ώστε το μάθημα να μη θεωρείται ως διακρινόμενο σε δύο επιμέρους τομείς: πρωτότυπο και νεοελληνική απόδοση. Με αυτό τον τρόπο ο μαθητής θα μπορεί να αντιμετωπίζει το έργο στην ουσία του, άσχετα από την γλώσσα (αρχαία ή νέα ελληνική) με την οποία το προσεγγίζει. Στόχος άλλωστε στη μελέτη αρχαίων κειμένων στο επίπεδο της δευτεροβάθμιας δεν θα έπρεπε να είναι ο γλωσσικός σχολιασμός και μόνο, αλλά οι έννοιες, οι ιδέες, οι αξίες και οι πληροφορίες που αυτό μεταδίδει, παράλληλα με την ψυχική και πνευματική τέρψη.
— Υιοθετούνται τεχνικές ποιοτικής αξιολόγησης, έναντι της ποσοτικής, όπως οι ρουμπρίκες, η διόρθωση λανθασμένων απαντήσεων, οι εννοιολογικοί χάρτες. Μια λεπτομερής παρουσίαση αυτής της «ποιοτικής αξιολόγησης» είναι αναγκαία για περαιτέρω σχολιασμό. Ωστόσο το να πάψει η διόρθωση ως μέσον εκμάθησης (ή μάλλον, επιβολής χωρίς αιτιότητα) είναι κάτι ευκταίο, και έχει αποτελέσει αντικείμενο σκληρών αγώνων ορισμένης μερίδας επιστημόνων, ιδιαίτερα του κλάδου της Γλωσσολογίας. Από γλωσσολογικής και παιδαγωγικής σκοπιάς, η απλή διόρθωση ενός λάθους είναι καταστρεπτική τόσο για τη ψυχολογία του μαθητή, όσο και για τα επιδιωκόμενα μαθησιακά αποτελέσματα· κάνει, κοινώς, “μια τρύπα στο νερό”.
Σύμφωνα με την κ. Φουντοπούλου, «μαθητές και καθηγητές συχνά εγκλωβίζονται σε τυποποιημένες μεθόδους διδασκαλίας, στη θεώρηση της αρχαίας ελληνικής ως ξένης γλώσσας, στην αμφισβήτηση της προσφοράς του μαθήματος, στην αδυναμία να πεισθούν και να πείσουν, αντίστοιχα, για τη διατήρηση του μαθήματος ως αυτόνομου και όχι ως τμήματος κάποιου άλλου, όπως η λογοτεχνία ή/και η γλώσσα. Ωστόσο, είναι φανερό ότι ένα ΠΣ και μια ανανεωμένη, πρωτοπόρα και εξορθολογισμένη διδακτέα ύλη δεν αρκούν για να μπορέσει ο μαθητής να αντιληφθεί το μεγαλείο του αρχαίου ελληνικού πολιτισμού, του σεβασμού σε όλα τα στάδια της γλώσσας (προ-ομηρική, ομηρική, αρχαία, ελληνιστική, πρώιμη & ύστερη μεσαιωνική, νέα) και τον δέοντα θαυμασμό και σεβασμό στις ανθρωπιστικές επιστήμες. Όλα ξεκινούν στο σπίτι, συμπληρώνονται στο σχολείο και τελειοποιούνται στην ψυχή του κάθε μαθητή.
Αυτή την προβληματική έρχεται το νέο Π.Σ. του μαθήματος στο γυμνάσιο να διαχειριστεί και να επιλύσει ώς ένα βαθμό, χαράσσοντας σαφείς κατευθύνσεις προς την ανάγκη έναρξης της μελέτης της αρχαίας ελληνικής από τη νέα ελληνική, προς τον απεγκλωβισμό από τη μελέτη της γραμματικής και του συντακτικού ως ζητούμενων και όχι ως μέσων έκφρασης του νοήματος, προς την επικαιροποίηση των μεθόδων διδασκαλίας και μάθησης και προς την παροχή “καθοδηγούμενης αυτενέργειας” στον εκπαιδευτικό που καλείται όχι να εφαρμόσει αλλά να επιλέξει, να προσαρμόσει, να αποτιμήσει, να τροποποιήσει, να αναλάβει πρωτοβουλίες (δεν ελπίζουμε να μπορεί, απαιτούμε να μπορεί) και όχι να υιοθετήσει προκατασκευασμένα και, ίσως (;), παρωχημένα, μοντέλα διδασκαλίας και μάθησης». Ας μην ξεχνάμε, ο μαθητής του Γυμνασίου είναι ένα παιδί. Ένα παιδί που μετατρέπεται απότομα σε έναν νέο και ελπιδοφόρο άνθρωπο, πάνω στον οποίο στηρίζεται η κοινωνία ολόκληρη. Οι απαιτήσεις που πρέπει να έχουμε είναι πρωτίστως από τους καθηγητές, με την τιτανομέγιστη ευθύνη και προσφορά τους και από τους γονείς/κηδεμόνες, και δευτερευόντως από τους μαθητές. Ας αποτελέσουν οι αλλαγές αυτές εναρκτήριο άξονα επί του οποίου θα δομηθεί η παιδεία που χρόνια ονειρευόμαστε, και κανείς ποτέ δεν επέτρεψε να πραγματοποιηθεί. Πλέον υπάρχει ο τρόπος, μένει μόνο η θέληση.
Οι πρόδρομοι της φιλοσοφικής κοσμογονίας. Ομηρικές και Ησιόδειες αντιλήψεις για το κοσμολογικό είδωλο & εμβόλιμα σχόλια. Μέρος I.
(χρόνος ανάγνωσης: 7 λεπτά)
❃❃❃
Οι πραγματικά ορθολογικές προσπάθειες εξήγησης της αρχής των πάντων ή γέννησης του κόσμου βρίσκουν αδιαμφισβήτητα την έναρξή τους στον Θαλή τον Μιλήσιο (640 ή 624 π.Χ. - 546 π.Χ.) και τους λοιπούς Ίωνες φιλοσόφους (ριζώματα πάντων). Όπως είναι λογικό, οι ιδέες περί αρχής του κόσμου από ένα μόνο στοιχείο δεν εμφανίστηκαν ως κεραυνός εν αιθρία· αντίθετα βασίζονται σε πρωιμότερες μυθολογικές αντιλήψεις σχετικά με το είδωλο του κόσμου (του άνω και κάτω κόσμου) το οποίο είχε συγκεκριμένη τοπολογία και είχε βασιστεί σε ιδέες και δοξασίες άλλων πολιτισμών (συγκριτική μυθολογία, βλ. συνέχεια). Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει πως για ακόμα μια φορά, η ώθηση για ορθολογική και επιστημονική αντιμετώπιση ενός καθ' όλα αντικειμενικού θέματος δόθηκε από εναύσματα που ουδεμία σχέση έχουν με τη λογική και την επιστήμη, διαδικασία όμως απαραίτητη για την αποκάλυψη της αλήθειας.
Οι έννοιες και οι αντιλήψεις που θα παρουσιαστούν, αν και ντύνονται μέσα από τα πρόσωπα του μύθου «δεν έχουν μυθολογικό χαρακτήρα, αλλά αλλά είναι αποτέλεσμα ενός άμεσου, εμπειρικού, μη συμβολικού τρόπου σκέψης» (Kirk et al. 2013: 24).Οι αντιλήψεις αυτές συμπίπτουν χρονικά με τη Θεογονία του Ησιόδου, και τη γενικότερη προσπάθεια των ανθρώπων να θεωρήσουν ότι έλκουν την καταγωγή τους «από έναν κοινό πρόγονο ή ζευγάρι προδρόμων».
Η προφιλοσοφική ιδέα της ψυχής ως άυλου ειδώλου του σώματος που του δίνει ζωή, που όταν αυτό πεθαίνει εκείνη ζει μια θλιβερή, χλωμή ύπαρξη στον Άδη μας είναι τόσο γνωστή, κυρίως από τον Όμηρο, ώστε δεν χρειάζεται να την περιγράψουμε εδώ (βλ. ωστόσο τo έργo του E. R. Dodds The Greeks and the Irrational, Berkley 1951 και του Jaeger Theology of the Early Greek Philosophers, Oxford 1947). Ο πρώτος έλληνας που πραγματεύθηκε ρητά την ψυχή ως κάτι που έχει ηθική σημασία (πόσο δεδομένο για τον δυτικό κόσμο του 21ου αιώνα!;) ήταν ο Πυθαγόρας (580 π.Χ. - 496 π.Χ.) ενώ ο Ηράκλειτος (περίπου 544 - περίπου 484 π.Χ) ήταν ο πρώτος που επισήμανε ότι η γνώση της ψυχής έχει άμεση σχέση με τη γνώση της δομής του κόσμου (πρβλ. τη πίστη του A. Einstein στη μεταθανάτια ζωή καθώς η ψυχή είναι ενέργεια και η ενέργεια ζει για πάντα, αλλάζοντας μορφή χωρίς ποτέ να χάνεται).
Παράλληλα με την ομηρική αυτή αντίληψη της ψυχής, ήταν εδραιωμένη και η πεποίθηση ότι η ουσία της ψυχής σχετίζεται με τον αιθέρα, δηλαδή την ουσία των άστρων. Το κατά πόσο η διαπίστωση ότι το σώμα των ανθρώπων είναι κατασκευασμένο από υλικά που δημιουργήθηκαν στο εσωτερικό των άστρων τρισεκατομμύρια χρόνια πριν, ανακάλυψη μόλις των τελευταίων δεκαετιών, είναι συμπτωματική ή όχι αποτελεί ενδιαφέρον πεδίο διαλόγου μεταξύ αστροφυσικών, χημικών, φιλοσόφων και φιλολόγων.
Το σχήμα και η φύση του κόσμου κατά την αρχαιότητα δεν περιορίζεται στη γνωστή σε μας επίπεδη γη. Ο τρόπος που φαντάζονταν τα συστατικά της μέρη ήταν περιπλοκότερος. Συγκεκριμένα, πληροφορίες που αντλούμε από διάσπαρτα χωρία του Ομήρου, ο ουρανός είναι ένα στερεό ημισφαίριο, σαν μια ανάποδη κούπα (P 425 χάλκεον ουρανόν, επίθετο που εκφράζει στερεότητα και λαμπρότητα). Ο ουρανός σκεπάζει την στρογγυλή, επίπεδη γη.
Το κατώτερο μέρος του διαστήματος ανάμεσα στη γη και στον ουρανό, που περιλαμβάνει τα σύννεφα (ατμόσφαιρα) περιέχει αέρα, ενώ το ανώτερο μέρος περιέχει αιθέρα (που μερικές φορές θεωρείται πύρινο). Κάτω απ' την επιφάνειά της, η γη εκτείνεται σε βάθος ίσο σε απόσταση με την απόσταση από την επιφάνεια μέχρι τον ουρανό, τη “χάλκινη κούπα” και έχει τις ρίζες της μέσα ή πάνω από τον Τάρταρο (η γη ισαπέχει τόσο από τον Ουρανό, όσο και από τον Τάρταρο). Η περίμετρος του Ταρτάρου είναι επίσης χάλκινη, κάτι που ενισχύει τη συμμετρία του κόσμου.
τόσσον ἔνερθ᾽ Ἀΐδεω ὅσον οὐρανός ἐστ᾽ ἀπὸ γαίης· με τούτα εγώ τα χέρια μου στα σκότη του Ταρτάρου, πολύ μακράν στα τρίσβαθα του κόσμου καταχθόνια,
που πύλες έχει σιδηρές και χάλκινο κατώφλι,
κάτω απ᾽ τον Άδη όσο της γης ο ουρανός απέχει·
(Μτφρ.: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012)
2 Ησίοδος, Θεογονία 726 (Τάρταρον):
τὸν πέρι χάλκεον ἕρκος ἐλήλαται· ἀμφὶ δέ μιν νὺξ τριστοιχὶ κέχυται περὶ δειρήν· αὐτὰρ ὕπερθε γῆς ῥίζαι πεφύασι καὶ ἀτρυγέτοιο θαλάσσης. Χάλκινο φράγμα από γύρω τον κυκλώνει. Και γύρω του, στο λαιμό του, τρίδιπλη νύχτα είναι χυμένη. Κι απάνω της γης οι ρίζες και της ατρύγητης της θάλασσας φυτρώνουνε. (Μτφρ.: Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012)
Βέβαια η συμμετρία ανάμεσα στον κάτω και στον πάνω κόσμο δεν ήταν απόλυτη: συνήθως οι έλληνες εκείνης της εποχής δεν θεωρούσαν το σχήμα του Ταρτάρου ως ημισφαιρικό, όπως του ουρανού, καθώς σύμφωνα με μία εκδοχή η γη εκτεινόταν απεριόριστα προς τα κάτω.
3 Ξενοφάνης, απόσπ. 28:
γαίης μὲν τόδε
πεῖρας ἄνω παρὰ ποσσὶν ὁρᾶτε ἠέρι προσπλάζον, τὸ κάτω δ’ ἐς ἄπειρον
ἱκνεῖται. Αυτό που βλέπουμε στα πόδια μας είναι το πάνω μέρος της γης, που εφάπτετα με τον αέρα· αλλά το κάτω μέρος φτάνει ως το άπειρο. (Πρβ. Στράβων I, σ. 12 Cas)
Σύμφωνα με την απλοϊκή, περισσότερο λαϊκή παρά λόγια, αντίληψη για τον κόσμο οπως παρουσιάστηκε από το 3, γύρω από τα χείλη του δίσκου της γης κυλάει ένας αχανής ποταμός, ο Ωκεανός (Μέρος II, σε επεξεργασία).
❃❃❃
Πληροφορίες:
G. S Kirk, J. E. Raven & M. Schofield. 1983. The Presocratic Philosohpers. A critical History with a Selection of Texts. Cambridge University Press. Second edition.
(Για την ελληνική γλώσσα: Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης, Αθήνα 1988, 2013)
Αποσπάσματα-Μεταφράσεις:
Πύλη για την Ελληνική Γλώσσα - Ψηφιακή Βιβλιοθήκη της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας - Συγγραφείς - Ησίοδος, Όμηρος
❃❃❃
Philomαtheia 15 Νοεμβρίου 2021
Οι πληροφορίες που παρουσιάζονται βασίζονται στο Κεφάλαιο I (ενότητα 1) του βιβλίου Οι Προσωκρατικοί Φιλόσοφοι και περιέχουν εμβόλιμα σχόλια. Για το πρωτότυπο κείμενο χωρίς τα σχόλια του ιστολογίου ανατρέξτε στην πρωτότυπη πηγή. Γνωστοποιώντας αυτά το ιστολόγιο δεν φέρει ευθύνη για τυχόν παρερμήνευση ή άλογη χρήση από τους αναγνώστες. Περισσότερα σταπνευματικά δικαιώματατου ιστολογίου.
Το ιστολόγιο αποσκοπεί στην προβολή άρθρων όχι μόνο για την ενημέρωση και τον σχολιασμό επιστημονικών θεμάτων, αλλά και για τον προβληματισμό πάνω σε καίρια ζητήματα της ανθρώπινης υπόστασης και την παροχή εναλλακτικών τρόπων σκέψης. Σκοπός είναι πάντα η εμβάθυνση και η εσωτερική αναζήτηση, όχι απαραίτητα η εύρεση μιας καθολικής απάντησης σε κάθε ζήτημα.
TRANSLATE
ΤΑΞΙΑΡΧΕΣ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΑ
Μοναδικές δημιουργίες - Εκκλησιαστικά - Είδη δώρου - Εποχιακά